Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

No Asylum Here: videoclip

Πολύ καλή γεύση από την ταινία που ετοιμάζεται "Εδώ δεν υπάρχει άσυλο" παίρνουμε όλοι στο βίντεοκλιπ του τραγουδιού No asylum here. Πρόκειται για σύνθεση του Κ. Μάστορη των Metro Decay και μαζί του παίζει και εμφανίζεται όλη η παλιά φρουρά: Στ Μαστροκαλος, Σπ Φαρος, Β Σαλαπατας, Μιχ Πουγουνας, Αντα Λαμπαρα, Γ Ντρενογιαννης, Θ Βλαχακης, Κ Κουζας, Χ Μανωλιτσης, Γ Χαραλαμπιδης, Στ Καλυβιωτης. Σκηνοθεσια Μιχαλης Καφανταρης, φωτογραφια Νικος Χανιωτης, ενώ τρωει κασετες η Ολγα Παπαδημητριου.



Η ιστορία πίσω από το βίντεο εδώ.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Οι the Fall διασκευάζουν Ανώριμους

Άυτό και αν ήταν αναπάντεχο.. Το γκρουπ που είχε χαρακτηριστει ως μία από τις αγαπημένες μπάντες του John Peel, η μπάντα που οι Sonic Youth έχουν διασκευάσει μια ντουζίνα τραγούδια τους, ζήτησε και πήρε την άδεια από τους Ανώριμους για να διασκευάσει το τραγούδι Gameboy. Συγκεκριμένα το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στο νέο (29o στη σειρά) άλμπουμ των Fall με τίτλο Ersatz GB, υπό τον τίτλο Greenway. Εδώ ακούτε το τραγούδι των Ανώριμων




και εδώ το Greenway των Fall:

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Sing for the Ramones - A 20thcenturyjunks compilation




Μικρή παρένθεση τούτη η ανάρτηση καθώς ξεφεύγει από το επίπεδο της εγχώριας σκηνής. Αλλά όταν πρόκειται για τους Ramones τότε έτσι και αλλιώς οποιαδήποτε αποκλίνουσα συμπεριφορά είναι απολύτως δικαιολογημένη! Εξ άλλου, όλοι μας, λίγο - πολύ, έχουμε ακούσει κάποιο από τα αναρίθμητα tributes που έχουν γίνει για τους Ramones. Εδώ όμως σκέφτηκα να κάνω κάτι διαφορετικό: συγκέντρωσα μερικά τραγούδια που έχουν γραφτεί για τους Ramones από άλλους καλλιτέχνες και όχι διασκευές σε τραγούδια των Ramones. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι γραμμένα για τον Joey συγκεκριμένα. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα εκεί έξω, οπότε αν εντοπίσετε κανένα μπορείτε να το αναφέρετε.

tracklist

1. Huntingtons - I wanna be a Ramone
2. the Dubrovniks - As long as I can listen (to the Ramones)
3. Sleater-Kinney - I Wanna be your Joey Ramone
4. the Casualties - Made in NYC (live)
5. Brant Bjork - Joey's Radio
6. Roger Miret & the Disasters - Ramones
7. Blondie - Hello Joe
8. Hamburg Ramones - Greetings from Heaven
9. Hanson Brothers - Joey had to go
10. Sloppy Seconds - You can't kill Joey Ramone
11. the Creeps - My girlfriend hates the Ramones
12. Motorhead - R.A.M.O.N.E.S

Καλή ακρόαση και GABBA GABBA HEY!

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Allison - People From Outer Space, 2009




Έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από αυτήν εδώ την κυκλοφορία, και έχω την αίσθηση ότι δεν είναι τόσο γνωστή όσο θα πρεπε. Κρίμα δηλαδή καθώς οι άνθρωποι από το εξώτερο διάστημα ντεμπουτάρουν με ένα εξαιρετικό άλμπουμ που κινείται μεταξύ space-rock και γκαραζοψυχεδέλειας.

Πιστεύω πώς και τα 10 κομμάτια του άλμπουμ έχουν κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο να δώσουν, ωστόσο θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικές στιγμές που ξεχωρίζω. Ο δίσκος ανοίγει με το spacy ομώνυμο κομμάτι και μαζί με αυτό ξεκινά και ένα ωραίο και dizzy ταξίδι παρέα με δυνατές κιθάρες, που σε σημεία ίσως θυμίζει τις πιο τσαμπουκαλεμένες συνθέσεις των Hawkwind. Συνέχεια με πιο garage/punk διάθεση και ίσως κάποιον τόνο νοσταλγίας στο San Fransisco Nightmare με τις χαρακτηριστικές εναλλαγές αντρικών και γυναικείων φωνητικών. Το πιο ιδιαίτερο κομμάτι είναι το Keep On Rollin, σε πιο ήρεμους τόνους από τα υπόλοιπα. Βέβαια οι ρυθμοί ανεβαίνουν πάλι στα υπόλοιπα κομμάτια όπως τα Run and Hide και Everyday is Sunday.

Προσπεράστε το (ούτως ή άλλως αξιοσημείωτο) γεγονός ότι στις τάξεις των Allison υπάρχουν άτομα με μεγάλη θητεία στον χώρο της εγχώριας σκηνής (Purple Overdose και No Man's Land...), ο δίσκος στέκεται επάξια από μόνος του καθώς τα 10 τραγούδια που υπάρχουν εκεί μέσα μιλούν από μόνα τους. Ευτυχώς, είχα την τύχη να να παρακολουθήσω μία εμφανισή τους τότε που είχε βγει ο δίσκος και πράγματι η μπάντα ήταν εξαιρετική και ζωντανά.

Download

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

the Ducky Boyz - Making It Worse (2011)



Εδώ έχουμε την πρώτη κυκλοφορία της μπάντας, ύστερα από την προσφάτη επανασύνδεσή της. Στην ουσία ήταν έτοιμη εδώ και καιρό, αλλά δεν είχαν κατορθώσει να την κυκλοφορήσουν λόγω της διάλυσής τους (ή και το αντίστροφο...). Το άλμπουμ αποτελείται στην ουσία από δύο συν ένα μέρη: το πρώτο αποτελείται από 7 κομμάτια και είναι ηχογραφήσεις που έγιναν το 2007, ενώ τα υπόλοιπα 8 κομμάτια ηχογραφήθηκαν το 2009. Υπάρχει και σαν bonus ένα τρίτο μέρος, τα 4 τελευταία κομμάτια, που είναι στην ουσία το Near Death Experience, ΕP που είχε κυκλοφορήσει στο παρελθόν.
Πλέον, έχω πάψει να ψάχνω την αγαπημένη μου κυκλοφορία για το τρέχον έτος. Το σερφαριστό γκαράζ που παίζει αυτή η μπάντα είναι πολύ απλά το πιο διαολεμένο που μπορείτε να ακούσετε.

Τα 7 κομμάτια του πρώτου μέρους είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Από τους spaghetti western ήχους του εθιστικού Really Killing Me, στην γκαραζίλα του You're Wrong, στους surf ρυθμούς του instrumental Pipeline, το οποίο πρόκειται για διασκευή του γνωστού κομματιού από the Chantays. Συνέχεια με τον δυναμίτη Dancing In the Graveyard, το κομμάτι που συνήθως επιλέγουν για να ανοίξουν τα λάηβ, όπου δίνει την σκυτάλη στο ήρεμο αρχικά I Got Hate το οποίο στην συνέχεια καταλήγει σε τρελό χορό. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν και άλλο και αντί να τα κάνουν χειρότερα, τόσο πιο θυμωμένοι ακούγονται στο Making It Worse, ένα από τα καλύτερα punk κομμάτια που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια.

Στις πιο πρόσφατες ηχογραφήσεις (κομμάτια 8-15) η μπάντα συνεχίζει ακάθεκτη. Unspoken Words, ένα πολύ καλό και ταξιδιάρικο instrumental κομμάτι. Can't Leave the Game και πάλι ανεβαίνουν οι ταχύτητες σε πιο πανκ μονοπάτια. Το Shout είναι από τα πιο ωραία κομμάτια τους και επιτέλους συμπεριλαμβάνεται ξανά σε επίσημη κυκλοφορία με καλύτερο ήχο (υπήρχε στο άλμπουμ του 2005)! Άλλο ένα instrumental κάπου εδώ ονόματι Road To Nowhere και τα υπόλοιπα κομμάτια του δεύτερου μέρους αποτελούνται από κάποιες διασκευές. Ξεχωρίζει σίγουρα αυτή των Cramps (Νew Kind of Kick). Να πω την αλήθεια, αφού αποφάσισαν να συμπεριλάβουν αρκετές διασκευές, μια επαναηχογράφηση στο Hell to Pay των Last Drive δεν θα με χάλαγε. Ή στο Bad Roads.




Κάθησα και σκέφτηκα ποιό είναι το συγκρότημα που έχω γίνει τις περισσότερες φορές ΣΚΑΤΑ από ξίδια βλέποντάς το. Άμα μετρήσουμε λοιπόν τις εμφανίσεις που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια μόνο και μόνο στο After Dark για παράδειγμα (εξαιρώντας δηλαδή κατί Rodeo κλπ χώρους που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί), τότε βγαίνουν αρκετά μπουκάλια τεκίλας (και μπύρας ενίοτε). Μερικά ήταν και μπόμπα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Το θέμα είναι ότι αν υπάρχει μία μπάντα που τα λάηβ της σημαίνουν διασκέδαση και χορό, τότε αυτοί είναι οι Ducky Boyz. Αν μη τι άλλο, η ένταση, το κέφι, η διάθεση για χορό και μεθύσι που υπάρχει στις ζωντανές εμφανίσεις των Ducky Boyz είναι αποτυπωμένη σε κάθε κυκλοφορία τους, οπότε το Making It Worse απλώς...τα κάνει χειρότερα. Μέχρι το επόμενο λάηβ λοιπόν, βολευόμαστε μια χαρά με το cd και αναμένουμε.

drunklist:

--> 2007 recordings:
1. Really Killing Me
2. You're Wrong
3. Pipeline
4. Dancing in the Graveyard
5. I Got Hate
6. Making It Worse
7. Money

--> 2009 recordings:
8. Unspoken Words
9. Can't Leave the Game
10. Shout
11. New Kind of Kick
12. One Ugly Child
13. Road to Nowhere
14. Folsom Prison Blues
15. I'm On Fire

--> Near Death Experience EP (2008):
16. Near Death Experience
17. Not my Day
18. To Love & to be Loved
19. Jailhouse Rock

download

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Νεκραναστάσεις για παλιούς και νέους, κ.α.


Αύριο, Παρασκευή 3 Ιούνη, στο After Dark λαμβάνει χώρα συναυλία και παρουσίαση του νέου άλμπουμ των επανενωμένων the Ducky Boyz (είχαν δώσει μάλιστα μία συναυλία στο ίδιο μέρος πριν ένα - δυο μήνες και φυσικά μέθυσα, πάλι). Μία από τις καλύτερες ειδήσεις που άκουσα τελευταία βασικά, μιας και προσωπικά θεωρώ ότι οι DB είναι από τα καλύτερα πράγματα που συνέβησαν στον αγγλόφωνο χώρο την τελευταία δεκαετία.

Από τις παλιοσειρές τώρα, μαθαίνω ότι οι ΣΠΕ (Σεξουαλικά Πεινασμένοι Επαρχιώτες) έχουν επίσης αναστηθεί. Πρόκειται για μια μπάντα από τα Γρεβενά και οι πιο παλιοί θα θυμούνται μία κασσέτα που είχαν κυκλοφορήσει κάπου στις αρχές της προ-προηγούμενης δεκαετίας. Εκτός του ότι κάνουν κάποιες συναυλίες, ετοιμάζουν και άλμπουμ. Μου ακούγονται να έχουν ωραίες διαθέσεις, με αρκετά φρέσκο ήχο. Για να δούμε...




ΥΓ: Η Death Rock GR κυκλοφόρησε την 2η συλλογή της με τίτλο "All the Pretty Little Mutants : The greek dark underground vol2". Την τσιμπάτε ελεύθερα εδώ.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

The Crazed - Moonlight's Out, 2010




Οι The Crazed είναι μία μπάντα που σχηματίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 2000. Ύστερα από κάποιες αλλαγές στη σύνθεση, κυκλοφορούν το 2006 ένα demo και μετά από ένα διάλειμμα, επανενώνονται με νέο ντράμμερ και έτσι κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ, ονόματι "Moonlight's Out". Τα παιδιά παίζουν αξίολογο psychobilly (κάτι που είναι πασιφανές και από το εξώφυλλο εξάλλου), αντλώντας τις επιρρόες τους από μπάντες όπως οι Meteors και - ειδικά στα φωνητικά - οι Demented Are Go.

Ο δίσκος αποτελείται από 12 κομμάτια θρασύτατου rock and roll, τα οποία συνοδεύονται από την κατάλληλη βρωμιά στην παραγωγή, ενώ δεν λείπουν και τα χαρακτηριστικά ουρλιαχτά και bass slaps. Ξεχώρισα τα "Κiss Eternal Life", "Cry Wolf Boy, Cry", "Haunted Me", το Cramps-άτο "Leopard-Eyed Woman", ενώ το instrumental "Bat Country" ξεχωρίζει για τον χαρακτηριστικό surf ρυθμό του. Γενικά όλα τα κομμάτια κυμαίνονται από συμπαθητικά έως αρκετά καλά και καλοδουλεμένα, αλλά υπάρχουν κάποιες ιδέες που επαναλαμβάνονται, κάτι που ίσως θα μπορούσε να διορθωθεί στο μέλλον. Οι στίχοι φυσικά και κινούνται στο γνώριμο ύφος του συγκεκριμένου ιδιώματος, περιγράφοντας γλαφυρά ιστορίες με αιμοδιψή ζόμπι, λυκανθρώπους και λοιπούς τριβόλους. Όσοι πιστοί λοιπόν, ας πάρουν μια δόση από τους τρελαμένους.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Metro Decay - Υπέρβαση


«Οι δύσκολες εποχές εμπνέουν περισσότερο από τις ευτυχισμένες μέρες...». Η δήλωση αυτή είναι δανεισμένη από μία πρόσφατη συνέντευξη των Μetro Decay. Σαφέστατα, ο μέσος νεαρός ροκάς του σήμερα δε μπορεί να φανταστεί πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα σχετικά με την αγαπημένη του μουσική στην Ελλάδα πριν 30 χρόνια. Από τη μία, η ενημέρωση σχετικά με τις τρέχουσες μουσικές εξελίξεις, όπως και τα συναυλιακά δρώμενα ήταν σχεδόν ανύπαρκτα (κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις ήταν το δισκάδικο Happening ή τα clubs Πήγασος και Σοφίτα, για παράδειγμα). Από την άλλη, το ευρύ ροκ κοινό αντιμετώπιζε με καχυποψία μπάντες όπως οι Μetro Decay (μεταξύ άλλων), οι οποίοι, αντί να δίνουν βάση στα πιασάρικα riffs ή στα μακρόσυρτα solo, αντλούσαν τις επιρροές τους από τη σύγχρονη βρετανική post punk/new wave σκηνή των Joy Division, των Εyeless In Gaza, των Public Image Ltd κλπ. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι θρασύτατοι νεαροί από τα Πατήσια αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν και ελληνικό στίχο!

Σε αυτό το κλίμα δημιουργούνται οι Metro Decay. Το επόμενο βήμα ήταν να πιάσουν δουλειές, ώστε να αγοράσουν τα όργανά τους. Αυτό που έμενε τώρα ήταν... να μάθουν να τα παίζουν! Μετά από τις πρώτες τους συναυλίες σε σκηνές όπως το Κύτταρο, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η εμφάνισή τους το Σεπτέμβρη του '82 ως support των Birthday Party και έτσι δημιουργείται ο πρώτος ντόρος γύρω από το όνομά τους. Κάπου εδώ εμφανίζεται ο Μπάμπης Δαλλίδης και το φιλόδοξο όραμα των Μetro Decay βρίσκει φιλοξενία στην ανέξάρτητη Creep Records, αυτή τη μικρή αλλά θαυματουργή εταιρεία που δραστηριοποιήθηκε εκείνη την εποχή. Το 1983 κυκλοφορεί το 7" "Κειμήλια/Σκιές" και αποτελεί το πρώτο χειμαρρώδες δείγμα γραφής της μπάντας. Ένα χρόνο μετά, χρησιμοποιώντας μια κιθάρα, drums και ένα νοικιασμένο αναλογικό συνθεσάιζερ (το οποίο χρησιμοποιήθηκε και για τις μπασογραμμές), το τρίο κατεβάζει τις ταχύτητες και πειραματίζεται πάνω σε πιο στριφνά και σκοτεινά μοτίβα. Με την ουσιαστική βοήθεια του παραγωγού Χρήστου Μανωλίτση, η μπάντα παίζει, γράφει, διαφωνεί, συμφωνεί, σβήνει, ξαναπαίζει και ξαναγράφει τα 10 κομμάτια που αποτέλεσαν την "Υπέρβαση". Λόγω του περιορισμένου προϋπολογισμού (ποιού;), οι ηχογραφήσεις δε σταματάνε ούτε τα μεσάνυχτα, κραυγάζοντας στο σκοτάδι και παίζοντας όποιο όργανο βρίσκουν μπροστά τους.

Περίπου μια δεκαετία μετά από αυτά, την εποχή που το ελληνόφωνο ροκ ήταν στα πάνω του, βλέπει το φως η πρώτη επανακυκλοφορία της "Υπέρβασης" σε μορφή CD από την FM Records και οι πιο ανήσυχοι της εποχής μαθαίνουν ότι τα '80s δεν ήταν μόνο Μπουλάς και Γιοκαρίνης. Τα τελευταία χρόνια, το διαδίκτυο έκανε το δίσκο προσβάσιμο στη νέα γενιά, ενώ έφερε μνήμες στους παλιότερους. Φυσικά, το θετικό feedback, που δημιουργήθηκε μέσω blogs κλπ, συντέλεσε αρκετά ώστε μία επανακυκλοφορία να θεωρείται επιτακτική. Φτάνοντας στο σήμερα, λοιπόν, η "Υπέρβαση" επανακυκλοφορεί για πρώτη φορά σε βινύλιο από την Ειρκτή Records. Πρόκειται για μία νεοσυσταθείσα ανεξάρτητη εταιρεία, η οποία ήδη μας έχει απασχολήσει θετικά με ανάλογου ύφους δουλειές (Χωρίς Περιδέραιο, Hands Of Cain, Ανυπόφοροι κλπ). Η κυκλοφορία συνοδεύεται από ένα 7" που περιέχει το ακυκλοφόρητο αγγλόφωνο κομμάτι "Brand New Day", από τη μεταγενέστερη εποχή της (πενταμελούς τότε) μπάντας.

Μα στα αλήθεια, δε θέλεις να χάσεις τον εθιστικό ρυθμό του "Μαύρου Κύκνου". Μάθε να ζεις μόνο με το άδειο σου κορμί, όπως ακριβώς αποδομείται το ντελίριο της κιθάρας για να δώσει τη θέση του σε ένα γαλήνιο κουπλέ, μέχρι την αποκορύφωση του ρεφραίν: ακριβώς "Ανάμεσα Σε Δύο Κρεσσέντα". Απόλαυσε το "Ταξίδι", θαυμάζοντας το λυτρωτικό τρόπο που τοποθετείται η κιθάρα μετά τον πένθιμο σκοπό. Αφουγκράσου την "Εισαγωγή Στην Κίνηση", πηγαίνοντας παραπέρα τα χορευτικά βήματα του "Isolation" των Joy Division. Νιώσε την "Απειλή" υπό τη συνοδεία απόκοσμων ρυθμών που εξιστορούν προσωπικά αδιέξοδα και σωπάζουν τις φωνές των "Παιχνιδιών Στην Επιφάνεια". Κάπου εδώ χρειάζεσαι μια κραυγή και το πάθος περισσεύει - αντί να παγώνει όπως γράφει το tracklisting! Διάφανα αισθήματα σε ελέγχουν κατά την ακρόαση του "Έβενου" και αυτό γιατί θες να τα μοιραστείς με όλους. Υπέρβαση!

Το κερασάκι στην τούρτα αυτής της επανακυκλοφορίας είναι το ακυκλοφόρητο κομμάτι "Brand New Day", ηχογραφημένο ως demo το 1986. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, το master tape του τραγουδιού αγνοούταν ακόμα και από τους Metro Decay - λόγω ισχυρής κατάποσης αλκοολούχων, που κατέληξε σε μια φωτιά στο σπίτι τους... Κατόπιν όμως επίμονων αναζητήσεων και επαφών με σκοτεινούς και μυστήριους τύπους της εποχής, το "Brand New Day" φτάνει στα χέρια των ανθρώπων της Ειρκτής, οι οποίοι τελικά πείθουν τους Metro Decay να το συμπεριλάβουν στην εν λόγω κυκλοφορία. Το να ακούς αγγλόφωνους Metro Decay αποτελεί από μόνο του είδηση. Το αποτέλεσμα είναι αξιόλογο, αν και τελείως διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει κανείς: οι κιθάρες κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους (ακόμα και solo θα ακούσετε!), η μουσική είναι αρκετά στρωτή και παραπέμπει στην πιο εμπορική πλευρά των '80s, αν θέλετε, τα φωνητικά του Α. Μανιάτη ακούγονται πιο μελωδικά, πιο δουλεμένα, ενώ η ατμόσφαιρα παραπέμπει σε μια συνάντηση των Chameleons με το "Everything's Coming Up Roses" των Black.

Δεδομένου ότι οι Metro Decay δεν ισοφάρισαν ποτέ τον κόπο τους με κάποιου είδους υλική αποζημίωση (κάτι που έτσι και αλλιώς δεν τους ένοιαζε), το γεγονός ότι τα 400 αντίτυπα της επανακυκλοφορίας εξαντλήθηκαν στο άψε σβήσε αποτελεί μια μετρήσιμη δικαίωση, τόσο των ίδιων, αλλά και όλων αυτών που ενεπλάκησαν στην προσπάθεια - παρά το ότι οι "Σκιές" έπαιζαν σε εισαγωγή εκπομπής της κρατικής τηλεόρασης ή το ότι μέχρι πρότινος το βινύλιο της Creep πωλούταν για αρκετές εκατοντάδες ευρώ σε γνωστές ηλεκτρονικές (και μη) τοποθεσίες (κάτι που μάλλον θα πάψει να υφίσταται). Όπως και να έχει, η "Υπέρβαση" δημιουργήθηκε με μοναδικό εφόδιο την πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία και στόχευσε στην αισθητική εκείνων που δε χρειάζονται την καθοδήγηση καμιάς ροκ αυθεντίας. Κοιτάζοντας μπροστά, οι Metro Decay όπλισαν και πυροβόλησαν, και αν λιγοστοί νεοκυματικοί πάνκηδες της Αθήνας άκουσαν τον κρότο τότε, 26 χρόνια πριν, το γεγονός ότι σήμερα συζητάμε ακόμη για το δίσκο πολύ απλά σημαίνει ότι μόνο άστοχη δεν ήταν η βολή τους!

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Π.Ο.Α. - demo & Πρόβα




Ύστερα από μία μικρή καθυστέρηση στην ανανέωση του blog, εύχομαι αρχικά καλή χρονιά σε όλους (και καλό υπόλοιπο θητείας σε όσους είμαστε στο μαντρί...).

Το demo των ΠΟΑ (Πειραματική Ορχήστρα Ασυμφωνίας) είχε ανέβει κάποια στιγμή στο hidden diaries, αλλά μιας και βρήκα και μια πρόβα τους (συν ότι το λινκ του πραναφερθέντος blog δεν λειτουργεί) αποφάσισα να τα ανεβάσω όλα μαζί. Οι πληροφορίες για το γκρουπ είναι λιγοστές ως ανύπαρκτες. Προέρχονται από την Θεσσαλονίκη και το demo είναι ηχογράφηση του Νοεμβρη του 97, ενώ οι πρόβες του Ιούνη του '98. Έχω την εντύπωση ότι στο demo ακούγονται λίγο ξεκούρδιστοι (χωρίς να είμαι σίγουρος), αλλά στην πρόβα μοιάζουν πιο δεμένοι και η κιθάρα γίνεται πιο αισθητή. Σίγουρα, θα σας θυμίσουν αρκετά τους Εν Πλώ, ενώ σε κάποιους μπορεί να φέρουν στο μυαλό και κάτι από τους σύγχρονούς τους Αγάπη Πιο Κρύα Από το Θάνατο ή ακόμη ακόμη και μια πρώιμη μορφή των Έρεβος. Οι νταουνιάρικες μελωδίες, κάποια σκόρπια γυναικεία φωνητικά, μερικά ξεσπάσματα με κραυγές, τα χαρακτηριστικά πλήκτρα (τσεκάρετε πχ τον "Περαστικό" και θα σας καρφωθεί μια για πάντα ο ρυθμός του), και γενικά αυτή η πειραματικά...ασύμφωνη ορχήστρα αφήνει μια γλυκιά ψευδαίσθηση μιας ανεκπλήρωτης υπόσχεσης ότι θα μπορούσαν να κάνουν πολλά παραπάνω. Οι συνήθεις ύποπτοι τους γνωρίζετε ήδη, οι υπόλοιποι δώστε μια ακρόαση και θα...γιορτάσετε την ζωή για την οποία δεν υπάρχει θάνατος (που λενε και οι ίδιοι)!


demo - Πλευρά A

1. O περαστικός
2. Του συνεπιβάτη
3. Χαράματα
4. Η χρησιμότητα της απειλής
5. Και μετά σιωπή

demo - Πλευρά Β

1. Που να'μουν
2. Saison fertile 1
3. Γιορτάζουν
4. Saison fertile 2
5. Saison fertile 3


Πρόβα

1. Επίσκεψη στον Σταμχαϊμ
2. Σκορποτόπια
3. Άσμα για τον κουρασμένο Ιζιντόρ
4. Που να 'μουν
5. Κάπου κάποτε
6. Η χρησιμότητα της απειλής
7. Και μετά σιωπή
8. Γιορτάζουν


download