Οι Χέρουβειμ είναι μία απο τις πιο συμπαθητικές περιπτώσεις συγκροτημάτων. Ενώ είναι σχετικά παλιοί (υπάρχουν από το 94), δεν έκαναν ποτέ το μεγάλο μπαμ που κάνανε άλλα συγκροτήματα της δεκαετίας του 90 ως μέρος της "ελληνικής εναλλακτικής ροκ σκηνής των 90'ς", με το άλμπουμ του 98 "Θεών Σημάδια". Από την άλλη, τα πιο πρόσφατά τους άλμπουμ (H πιο όμορφη στιγμή στους αιώνες, 2001 και Κυτταρική Εξίσωση, 2005) είναι από τα πιο αξιόλογα πράγματα που μπορεί να βρει κάποιος στον ελληνόφωνο χώρο κατά την προηγούμενη δεκαετία. Παρ' όλ' αυτά, η έλλειψη ενδιαφέροντος του κοινού για τον ελληνόφωνο στίχο εκείνη την περίοδο είχε ως αποτέλεσμα να τους ακολουθήσουν μόνο οι πιο ανήσυχοι και πιστοί οπαδοί του χώρου.
Αρχικά να πω ότι το νέο πόνημα των Χερουβείμ δεν αποτελεί μία νέα κυκλοφορία, αλλά μάλλον λειτουργεί ως προπομπός και ορεκτικό για τη νέα τους δουλειά η οποία βρίσκεται στα σκαριά (σύμφωνα με την μπάντα). Στα 8 κομμάτια του "project22" περιέχονται παλιότερα τραγούδια που είτε δεν είχαν την ευκαιρία να συμπεριληφθούν σε κάποια επίσημη κυκλοφορία αλλά σε ντέμο είτε στουντιακές εκτελέσεις κομματιών που τα παίζανε λάηβ. Πάντως όσοι είχαμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά την μπάντα σε κάποια απο τις σποραδικές της εμφανίσεις, σίγουρα θυμόμαστε μερικά από αυτά τα τραγούδια όπως "Το Μωρό Μου" kαι το "Σύνδρομο". H μουσική κατεύθυνση αυτών των κομματιών τοποθετείται κάπου ανάμεσα στις πρώιμες μέρες του γκρουπ και στην πιο ηλεκτρονική/post punk περίοδο των τελευταίων κυκλοφορίων.
Το άλμπουμ ξεκινά με το οργανικό "Persona Non Grata" με ξεκάθαρη 80'ς post punk προσέγγιση. Συνέχεια με το "Μωρό μου" όπου τα πλήκτρα βγάζουν ένα έντονο goth feeling των αρχών 90'ς. Από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ όπου σταδιακά γίνεται πολύ δυναμικό με την κορύφωση του ρεφραίν όπου ο Βαγγέλης τραγούδα "μην το χτυπάτε το μωρό μου...θα σας το πω γαμηθείτε είναι δικό μου". Στα επόμενα τρία τραγούδια: "Τα Δένδρα", "1505" και Σαββάτο Βράδυ τα πράγματα είναι πιο ήρεμα και εσωστρεφή, το τελευταίο μάλιστα δανείζεται στίχους του Καρυωτάκη. Ακολούθως, μας λένε ότι "Θα πνιγεί το καλοκαίρι στη βροχή", μία από τις πιο ωραίες συνθέσεις που έχω ακούσει από την μπάντα, με εξαιρετική κιθαριστική δουλειά από τον Ε. Raptor. Ακολούθως, το "Σύνδρομο" είναι σίγουρα μια σύνθεση που άπαξ την ακούσει κάποιος του καρφώνεται στο μυαλό, τόσο λόγω του χαρακτηριστικού ρεφραίν ("φέρτε πρέζα να πρεζάρω...") όσο και του χαρακτηριστικού σχεδόν "doom" και επιβλητικού ρυθμού του. Να σημειωθεί οτι σύμφωνα με την ίδια την μπάντα, το συγκεκριμένο κομμάτι βρίσκει επιτέλους τον δρόμο του, καθώς υπήρχε σε ντέμο. Το άλμπουμ κλείνει με ένα πειραματικό κομμάτι όπου ακούγονται κείμενα από ένα θεατρικό έργο.
Να σημειωθεί ότι το άλμπουμ είχε αρχικά κυκλοφορήσει μέσω της Wipe Out (τελικά υπάρχει ακόμη) σε βινύλιο, ενώ εγώ τουλάχιστον το βρήκα πρόσφατα σε cd στα κεντρικά δισκάδικα χωρίς όμως να αναγράφεται πουθενά η συγκεκριμένη εταιρία αλλά μόνο το λογότυπο Ε-952 (που αγνοώ τί ακριβώς είναι). Αν και αποφεύγω να ανεβάζω νέες κυκλοφορίες, πρόσεξα ότι το διαθέτει και η ίδια η μπάντα στο site της ελεύθερα, οπότε το ανέβασα και εγώ. Εν αναμονή λοιπόν της νέας δουλειάς της μπάντας (που ευχομαι να ολοκληρωθεί αρκετά σύντομα) το project22 αποτελεί μια καλή και εμπεδωτική άσκηση για όσους ασχολούνται με "κυτταρικές εξισώσεις" και λοιπά όμορφα πράγματα.
download
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου