Αρχή του Τέλους - Θρβς (2009)

Οι Αρχή του Τέλους είναι ένα συγκρότημα όπου τα τελευταία χρόνια έχει κάνει αρκετή αίσθηση στον underground χώρο. Αυτόν τον καιρό ολοκλήρωσαν τον πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Θρβς. Στο άλμπουμ περιέχονται 8 κομμάτια όπου τα περισσότερα βρισκόνται στα τρία demo που είχαν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Η παραγωγή του άλμπουμ βέβαια αναδεικνύει ακόμα καλύτερα τα τραγούδια αυτά, καθώς είναι πιο heavy και καθαρή σε σχέση με τα demo. Επίσης η φωνή του τραγούδιστη ακούγεται λίγο πιο βραχνή στο άλμπουμ.

Μουσικά, η Αρχή του Τέλους κινείται στον χώρο του ελληνικού punk/post punk και θυμίζει αρκετά κάτι ενδιάμεσο από Γενιά του Χάους και Metro Decay. Κομμάτια όπως το "Ξέσπασμα Μίσους" και "Η Γη ακόμα Γυρίζει" είναι ενδεικτικά του στυλ της μπάντας όπου συνδυάζει την δυναμικότητα του πανκ μαζί με πιο μελαγχολικά ακούσματα. Προσώπικα, θα περίμενα να συμπεριληφθεί και το κομμάτι "Ξυπνάω στο Σκοτάδι" από το demo "Κίνηση σε δυο Βήματα", αλλά δεν πειράζει καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη στιγμή.

Γενικά, πρόκειται για ένα καθόλα αξιόλογο σχήμα όπου αξίζει να ανακαλύψετε. Το άλμπουμ διανέμεται ελεύθερα, καθώς πρόκειται για μία diy παραγωγή και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. Αν ωστόσο πετύχετε τους Αρχή του Τέλους σε κάποια συναυλία αξίζει να συνεισφέρετε στην προσπάθειά τους, έστω για να καλυφθούν τα έξοδα της ηχογράφησης, όπως λένε και οι ίδιοι.

Destructive Aggression

Πρόκειται για ένα thrash metal συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη. Τους "ξέθαψα" μίας και κουτούλησα σε αυτή την ανάρτηση και σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια και να ανεβάσω τα κανονικά εξώφυλλα των 2 demo τους. Όσοι είχαν ασχοληθεί με την εγχώρια σκηνή στο συγκεκριμένο είδος εκείνη την εποχή ίσως να τους θυμούνται καθώς είχαν κάνει κάποια αίσθηση στον underground χώρο με το The Darkest Truth του 1996 και το Sacred Path Of Hate του 1997. Μάλιστα είχαν δώσει και μία μικρή συνεντευξη την ίδια περίοδο στο περιοδικό Metal Hammer.


Αν και η ζωή του εν λόγω συγκροτήματος κράτησε ελάχιστα χρόνια, οι δύο συγκεκριμένες δουλειές ήταν αρκετά αξιόλογες. Με επιρροές από μπάντες όπως Kreator, Slayer, Sodom και Sacred Reich, δώσανε το δικό τους δείγμα γραφής ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ των δύο σχολών (Γερμανικής και Αμερικάνικης) του συγκεκριμένου είδους. Στα τραγούδια τους θα βρείτε αρκετά mid tempo σημεία που πλαισιώνουν όμορφα τις πιο γρήγορες στιγμές. Το γεγονός ότι το εισαγωγικό riff του "Immortal Blasphemer" θυμίζει το "Χαμένοι Ποιητές" των Μαύρων Κύκλων μάλλον αποτελεί καθαρή σύμπτωση.



Στο πρώτο demo ξεκίνησαν ως τριάδα, με το μπάσσο ηχογραφημένο από τους δύο κιθαρίστες. Στο δεύτερο, η σύνθεση γίνεται τετραμελής καθώς επιστρατεύεται ο Νίκος στο μπάσσο. Αξιοσημείωτη είναι η βελτιώση της τεχνικής τους (του drummer κυρίως) κατά το δεύτερο demo. Δυστυχώς μετά από το Sacred Path Of Hate δεν μαθεύτηκε κανένα νέο τους. Μπορείτε να κατεβάσετε τα δύο demo των DA από την αναφερθείσα ανάρτηση του blog "greek-heavy-metal", ενώ εδώ μπορείτε να βρείτε τα εξώφυλλα με τους στίχους και φωτογραφίες.

Συνέντευξη Last Drive, Νοέμβρης 1990

Η παρακάτω συνεντευξη δόθηκε στο περιοδικό Metal Hammer & Heavy Metal και συγκεκριμένα στον Χάρη Καραολίδη, λίγο μετά την κυκλοφορία του Blood Nirvana. Χωρίζεται σε δύο διαφορετικά μέρη, όπως θα καταλάβετε.



Ας μιλήσουμε σοβαρά. Υπάρχει ένα ελληνικό rock συγκρότημα, που μόνο του έχει καταφέρει περισσότερα απ' ότι όλα τα ελληνικά heavy metal συγκροτήματα μαζί: 3 άλμπουμ, 2 ΕPs, συμμετοχές σε Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές συλλογές με underground group, πετυχημένες περιοδείες στην Ευρώπη, συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ του εσωτερικού, σχεδόν μια δεκαετία ζωής... Μιλάμε φυσικά για τους Last Drive. Αφορμή για αυτή τη συνέντευξη στάθηκε η κυκλοφορία σε μερικές μέρες του "Blood Nirvana", του σκληρότερου άλμπουμ τους μέχρι σήμερα - και το γεγονός ότι σε συναυλίες τώρα τελευταία, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, συγκεντρώνονται όλο και περισσότερα παιδιά που ακούνε metal, κάνοντας μάλιστα αισθητή την παρουσία τους με headbanging και stagediving.


Σκοπεύετε να ξαναπεριοδεύσετε στο εξωτερικό;
Το γενάρη ή το φλεβάρη του 1991, δεν είμαστε ακόμη σίγουροι, θα φύγουμε έξω για να κάνουμε μία περιοδεία στην Ευρώπη, που θα συμπέσει με την κυκλοφορία του δίσκου μας εκεί. Δηλαδή θέλουμε να είμαστε στην κάθε χώρα όταν θα κυκλοφορήσει εκεί το "Blood Nirvana". Όπως και στην προηγούμενη περιοδεία, στην κάθε χώρα θα εμφανιζόμαστε μαζί με κάποια τοπικά συγκροτήματα. Θα παίξουμε και σε κάποια φεστιβάλ.

Θα κάνετε κάποιες συναυλίες το χειμώνα στην Ελλάδα;
Μια-δυο βραδιές στο Ρόδον, σύντομα θα ανακοινωθούν οι ημερομηνίες, τα Χριστούγεννα σίγουρα θα παίξουμε στην Αθήνα σε κάμποσα κλαμπ, με μια πανυγηρική συναυλία, όπως κάθε χρόνο στις 30 Δεκεμβρη. Από μέσα Νοέμβρη και μετά θα είμαστε στην επαρχία.

Στις συναυλίες τώρα τελευταία εμφανίζονται ανάμεσα στο κοινό πολλά παιδιά που ακούνε metal, έτσι δεν είναι;
Στις συναυλίες μας μπορείς να βρεις που ακούν ο,τιδήποτε, και αυτό μας αρέσει. Μπορείς να βρεις παιδιά που ακούνε metal, παιδιά που ακούνε ανεξάρτητα, παιδιά γενικώς (γέλια). Πάντως οι fans του metal συνήθως είναι πιο εκδηλωτικοί και ξέρουν να βγάζουν με το σώμα τους αυτό που αισθάνονται, τους βλέπουμε πιο πολύ.

Πώς εξηγήτε το γεγονός ότι έρχονται αυτά τα παιδιά στις συναυλίες σας, αφού εσείς δεν παίζετε metal;
Έχουν ανοιχτά μυαλά, δεν τους αρέσει να βάζουν παρωπίδες.

Πιστεύουμε πώς αυτό έχει να κάνει με το ένστικτο. Όσα ζωώδη ένστικτα υπάρχουν στην μουσική μας, άλλα τόσα υπάρχουν και στα παιδιά που είναι από κάτω.

Τι γνώμη έχετε για το metal και το thrash σαν μουσικά κινήματα;
Δεν έχουμε γνώμη για μουσικά κινήματα. Έχουμε γνώμη για συγκροτήματα. Υπάρχουν κάποια γκρουπ από το metal που μας αρέσουν πολύ, όπως υπάρχουν και γκρουπ από rockabilly, όπως γκρουπ από το garage, από κάθε μουσικό είδος. Είμαστε ανοικτοί σε όλα, ακούμε ό,τι θέλουμε και κρατάμε τα στοιχεία που μας κάνουν μέσα από αυτά.

Μέσα από το metal πάντως βγαίνει η καινούρια μουσική για τα 90'ς. Όχι αυτό καθεαυτό, αλλά μέσα από αυτό βγαίνει η νέα μουσική, η οποία ακόμα διαπλάθεται.

Στη δεκαετία του 80 από κάποιο σημείο και μετά, αν ήθελες να ακούς rock μέσα από το metal βγαίναν πράγματα που σ' έκαναν να ακούς rock. Και αυτό έχει να κάνει με το ότι το metal πάντα ήταν λαϊκή μουσική. Από αυτή την άποψη ίσως υπάρχει η σχέση με το rock.

Όλοι ξέρουμε την κατάσταση της rock σκηνής στην Ελλάδα. Έχετε σκεφτεί να εγκατασταθείτε αλλού;
Ναι. Κατά την γνώμη μας ήταν ανάγκη να φύσουμε, αλλά κολλήσαμε. Σήμερα πάντως έχουμε την δυνατότητα να μένουμε εδώ και ταξιδεύουμε τακτικά. Κάποια στιγμή όμως είναι καλύτερα να φεύγεις έξω, για να σπρώξεις τον δίσκο σου. Πάντως ότι οι συνθήκες έξω είναι πολύ καλύτερες, είναι δεδομένο.

Πού θα προτιμούσατε να ζείτε για να προωθήσετε την δουλειά σας;
Υπήρχε μια ιδέα για Αγγλία, και υπάρχει ακόμα γιατί ο δίσκος θα κυκλοφορήσει εκεί. Η Αγγλική εταιρία μάλιστα θέλει να πάμε στην Αγγλία για κάποιο διάστημα. Πάντως όλα παίζονται ακόμα.

Ένα ωραίο απόγευμα λοιπόν βρέθηκα σ' ένα υπόγειο στούντιο των Εξαρχείων, όπου κάνει πρόβες το συγκρότημα και άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει Last Drive: Ακόμα και στην πρόβα, η μουσική τους ξεχειλίζει από δύναμη, ενέργεια και ένταση. Παίζουν εκκωφαντικά δυνατά "για να έχουμε το kick" όπως χαρακτηριστικά λέει ο Αλέξης, μπασίστας και τραγουδιστής του γκρουπ. Στη συζήτηση που ακολούθησε συμμετείχαν και οι δυο κιθαρίστες, ο Γιώργος και ο Πάνος, ενώ ο ντραμμερ Χρήστος έπρεπε να φύγει. Μιλήσαμε για την δουλειά τους, για το Ελληνικό κοινό, για το heavy metal. Ιδού λοιπόν οι Last Drive.

Λοιπόν παιδιά, τι διαφορές έχει το Blood Nirvana από τις προηγούμενες δουλειές σας;
Για πρώτη φορά κάναμε μια οργανωμένη παραγωγή (σ.σ. παραγωγός είναι ο Paul Cutler, γνωστός από τις συνεργασίες του με γκρουπ όπως οι Dream Syndicate, Green On Red και οι Naked Prey), για πρώτη φορά είχαμε κάποιες συγκεκριμένες γραμμές στο μυαλό μας, μια βασική ιδέα και πιστεύουμε πώς έγινε μια δουλειά που θα μείνει. Είναι κάτι υπολογίσιμο και καταστροφικό. Αμετάκλητα καταστροφικό.

Ποιές είναι οι επιρροές σας;
Όταν μιλάς για τις επιρροές σου, ουσιαστικά μιλάς για την μουσική σου. Αυτό που κάνουμε εμείς τώρα είναι σαν καταλύτης. Δεχόμαστε επιρροές από διάφορα στιλ, διάφορα μουσικά είδη, και όσο λιγότερο συγκεκριμένες είναι αυτές μέσα στα κομμάτια μας, τόσο καλύτερο είναι αυτό για μας. Γιατί τόσο περισσότερο είναι το αποτέλεσμα Last Drive.

Πώς θα χαρακτηρίζετε την μουσική των Last Drive;
Ηλεκτρική.

Στιχουργικά σε τι αναφέρονται οι στίχοι του Blood Nirvana;
Aίμα!

Στιχουργικά οι δίσκοι μας δεν διαφέρουν μεταξύ τους, αλλάζει ο τρόπος με τους οποίους τους παρουσιάζουμε.

Άμα ζεις σε μια πόλη όπως η Αθήνα, όλα είναι πιθανά. Το περιβάλλον στο οποίο ζεις, είτε λέγεται Αθήνα, είτε λέγεται Μιλάνο, είτε λέγεται Ντιτροϊτ, σου τρώει τις σάρκες.

Οπότε πρέπει να φας και εσύ τις δικές του. Αυτή την ενέργεια που μαζεύεις, τη βγάζεις μέσα από το συγκρότημα, τους στίχους...

Μέχρι σήμερα είχατε μια αξιοσημείωτη επιτυχία στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Με το Blood Nirvana στοχεύετε περισσότερο στην ελληνική ή στην ξένη αγορά;
Δεν σκεφτόμαστε έτσι. Βγάζουμε έναν δίσκο όπου δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, όπως και στις συναυλίες, και από εκεί και πέρα το θέμα της αγοράς απασχολεί άλλους ανθρώπους.

Τί προβλέπετε για το μέλλον της ελληνικής rock σκηνής γενικότερα;
Πρέπει να κουνηθεί. Όλοι λένε κάτι πρέπει να γίνει, και τελικά δεν γίνεται τίποτα.

Ποιός φταίει για αυτό, τα γκρουπ ή άλλοι παράγοντες;
Φταίνε τα γκρουπ γιατί δεν προσπαθούν να ξεπεράσουν τους άλλους παράγοντες, και οι άλλοι παράγοντες γιατί είναι άλλοι παράγοντες (γέλια)

Έχετε καθόλου επαφή με την ελληνική metal σκηνή;
Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με ένα ελληνικό thrash metal συγκρότημα, τους Sadistic Noise. Μας αρέσουν πολύ, και ο μπασίστας τους είχε παίξει μαζί μας όταν εγώ (Alex) είχα σπάσει το χέρι μου.

Μεμονωμένα άτομα. Ας πούμε εγώ (Γιώργος) όταν άρχισα να παίζω μουσική έκανα παρέα μόνο με μεταλλάδες.

Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στα παιδιά που παίζουν metal σε σχέση με άλλους μουσικούς. Είναι πολύ αφοσιωμένοι και μας αρέσει αυτό.

Πιστεύετε πώς υπάρχουν άλλα ελληνικά συγκροτήματα, ανεξαρτήτως χώρου, πού έχουν τα φόντα να διακριθούν στο εξωτερικό;
Πολλά ελληνικά γκρουπ μπορούν να κάνουν κάτι στο εξωτερικό, αν το πάλευαν. Δεν το πιστεύουν όμως οι ίδιοι. Πάντως κάποια γκρουπ που μας αρέσουν είναι οι Deus Ex Machina, οι Speedbrakes, τέτοια πράγματα.

Θα δίνατε ποτέ συναυλίες μαζί με κάποιο heavy metal συγκρότημα;
Γιατί όχι;

Δεν γουστάρουμε τα pop metal συγκροτήματα, και υπάρχουν αρκετα στην Ελλάδα.

Τα σιχαινόμαστε. Το pop metal είναι σαράκι. Γουστάρουμε όμως την επιθετικότητα του thrash.

Πάντως άλλο το pop metal, και άλλο η pop σε κάποια άλλη φάση. Ας πούμε οι Faith No More είναι αρκετά poppy, αλλά μας αρέσουν. To pop metal όμως είναι σαν συνταγή.

Και τί δεν είναι συνταγή σήμερα...
Δεν έχεις και άδικο. Είναι όμως παλιά συνταγή, εμείς όμως προτιμάμε κάποιες πιο καινούριες συνταγές.

Κοίτα, αυτό που κάνουν οι Faith No More, ή οι Suicidal Tendencies που τους γουστάρουμε πολύ, περιέχουν κάποια τελείως προσωπικά στοιχεία, και ξεφεύγουν από τα στερεότυπα. Σήμερα μπαίνουν ευκολότερα διάφορα στοιχεία στη μουσική και συσπειρώνονται. Υπάρχουν γκρουπ όπως, λέμε τώρα οι Faith No More, που πήραν διαφορα στοιχεία, έφτιαξαν ένα προσωπικό στυλ και πέτυχαν. Παλιότερα τέτοια γκρουπ χάνοντανμ γιατί όλοι πίστευαν πώς είναι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί.

Ο Έλληνας δεν φημίζεται για το ανοιχτο μυαλό του. Μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι αυτά τα μουσικά φράγματα έχουν πλέον ξεπεραστεί;
Αν δεν ακούς κάτι καλό, εσύ χάνεις, και κανένας άλλος. Αν είσαι κολλημένος, αυτό το κόλλημα σου προσφέρει κάποια πράγματα, αλλά ταυτόχρονα σου στερεί κάποια άλλα. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.

Πραγματικά. Εγώ πάντως έχω κάνει την δική μου επιλογή. Στο χέρι σας είναι να δεχτείτε αυτά που σας προσφέρουν οι Last Drive.

Deus Ex Machina - No Silence EP & Let's Pretend

Κατά την πρόσφατη συναυλία που δώσανε στο ΑΝ οι Deus Ex Machina για τα 20 χρόνια από την ίδρυση τους, για 2.5 ώρες μας θυμήσανε αρκετά παλιά κομμάτια τους. Μεταξύ αυτών ήταν και το εξαιρετικό Νο Silence (φυσικά με τον Τσουλούφη στα φωνητικά), ένα από τα καλύτερα και καλά "κρυμμένα" διαμάντια τους. Το 1995 είχε κυκλοφορήσει το συγκεκριμένο 7'' και μαζί με το ομώνυμο κομμάτι περιείχε και το S.D.S. Tην ίδια χρονιά κυκλοφορεί και η συλλογή Local Heroes από το περιοδικό Ποπ και Ροκ με ένα ακόμη κομμάτι των Deus Ex Machina, το Let's Pretend. Και τα τρία αυτά τραγούδια συμπεριλήφθηκαν αργότερα στην επανέκδοση του Worlds Apart. Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν, ας ρίξει μια ακρόαση εδώ.

Άδοξο τέλος μιας ένδοξης νιότης: αυτοί που φύγαν νωρίς

Σκέφτηκα να συγκεντρώσω σε μια ανάρτηση μερικούς μουσικούς που φύγανε από την ζωή. Η ιδέα ήρθε ως συνέχεια - κατά μίαν έννοια - μιας παλαιότερης ανάρτησης για τον εκλιπόντα Κώστα Ποθουλάκη. Ιδού ποιούς θυμήθηκα λοιπόν.

Aντώνης Πρωτονοτάριος

Άχαρη τύχη και ματαιότης, άδοξο τέλος μιας ένδοξης νιότης...

Ντραμμερ του ιστορικού συγκροτήματος Αρνάκια. Το συγκρότημα δραστηριοποιήθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Η πρώτη τους επίσημη δισκογραφική δουλειά ήταν η συμμετοχή τους στην θρυλική κασσετοσυλλογή "Συνταγή Αντί - Θανάτου". Το 1993 κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους "Στο Στόμα του Λύκου" από την Wipe Out και δίνουν αρκετές συναυλίες. Το 1996 τα Αρνάκια ετοιμάζαν την επιστροφή τους.

Ενώ είχαν ηχογραφηθεί τα τύμπανα, πεθαίνει ο Αντώνης Πρωτονοτάριος και οι ηχογραφήσεις σταματούν. Την επόμενη χρονιά τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος παίζουν πάνω στα τύμπανα που είχε προλάβει να ηχογραφήσει ο Αντώνης. Ο δίσκος «Αρνάκια» θα κυκλοφορήσει από την wipe Out το 1999, αφιερωμένος στην μνήμη του Αντώνη Πτωτονοτάριου. Μετά την κυκλοφορία του θα κάνουν ένα live με τον Σπύρο Λέσση στα ντραμς και θα διαλυθούν.

Μιχάλης Βερναρδάκης

Δίπλα σε πέταγμα πουλιών...

Κιθαρίστας του new wave συγκροτήματος Morel. Κυκλοφόρησαν δύο δίσκους από την Ano Kato Records το 1987 (10000 Mέρες Από 'Δω) και 1988 (Βουβά Τοπία). Και τα δύο άλμπουμ έτυχαν μεγάλης προσοχής από μουσικοκριτικούς κυρίως, καθώς το πρώτο χαρακτηρίστικε ως ο καλύτερος Post New Wave δίσκος με Ελληνικό στίχο.

Από την άλλη, τα "Βουβά Τοπία" 1993 διδάσκονται ως θέμα Σύγχρονης Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Στην ΕΡΑ2, καλύπτει μουσικά τα δελτία ειδήσεων. Το 1999, τα «Βουβά Τοπία» συγκαταλέγονται στον κατάλογο με τα καλύτερα 100 LP όλων των ειδών και όλων των εποχών στην Ελληνική Δισκογραφία. Το LP «Βουβά Τοπία» δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε cd. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα θα αναβάλλει τις ηχογραφήσεις του τρίτου δίσκου τους, και θα επιδεινώσει την κατάσταση του κιθαρίστα Μιχάλη Βερναρδάκη όπου έπασχε από Μεσογειακή αναιμία. Τελικά θα καταλήξει το 1992 από καρδιακή ανεπάρκεια.

Μαρία - Γαβριέλα Λουκάκη

How can anyone know me, if I don't even know my self?

Τραγουδίστρια του new wave / goth σχήματος Film Noir. Tα φωνητικά της Μαρίας ήταν το σήμα κατατεθέν του εξαιρετικού άλμπουμ των Film Noir με τίτλο "Νever Ending Dream". Το 1996 έφυγε για πάντα από κοντά μας.

Σύμφωνα με πληροφορίες από τον φίλικό blog tribe4mian, η τελευταία φορά που η Μαρία Γαβριέλα Λουκάκη έπαιξε με τους Film Noir ήταν στο Αν το 1987 σε συναυλία που διοργάνωνε η Α.Ε.Τ.Α. Επαιξαν μαζί οι Flowers Of Romance, Film Noir και οι Scoria. H βραδυά έκλεισε με την τραγουδίστρια των Film Noir να τραγουδά στην σκηνή με τους Flowers Of Romance, το τραγούδι των τελευταίων, με τίτλο Kashmir.

Δήμος Ζαμάνος

Χθες βράδυ.... Κολύμπησα στης άνοιξης το παρθένο αίμα...

Αυτός είναι ένας στίχος του Δήμου . . . Η Ζωή του group εκτυλίχθηκε βράδυ προς ξημερώματα. "Το Πρωί κάναμε πολύ λίγα πράγματα..." θα δήλωνε για αυτό ο Σαδίκης. O Δήμος Ζαμάνος ήταν ο κιθαρίστας των Εν Πλω. Μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη αποτελούσαν τον πυρήνα του συγκροτήματος που ιδρύθηκε το 1985 στην Αθήνα. Ύστερα από ένα demo του 87, μία διάλυση της μπάντας και αρκετές αλλαγές περαστικών μελών, φτάνει το 1989 όπου ηχογραφούν για την Penguin μία εκδοχή των τραγουδιών τους σε βινύλιο. Ο μοναδικός δίσκος της μπάντας φάντασμα ήταν γεγονός και ταυτόχρονα το καλύτερο - κατά τους έχοντες γνώσιν - άλμπουμ στον ευρύτερο ελληνόφωνο ροκ χώρο κυκλοφορούσε σε μόλις 1000 αντίτυπα. Αργότερα, το βινύλιο γίνεται ισως ό,τι πιο συλλεκτικό υπάρχει στον χώρο.

Πολλοί είπαν ότι αν ο όρος "εναλλακτικό" σήμαινε κάτι για την ελληνική σκηνή, τότε είχε βρει την πεμπτουσία του στα τραγούδια των Εν Πλω. Ιστορίες για πάθη και έρωτες που ξέφτισαν, βαθμιαίες καταπτώσεις, παρέες που βυθίστηκαν στην τρέλα, όνειρα που μέσα τους βρυχώνται ασταμάτητα χείμαρροι αγωνίας, αγάπης και νοσταλγίας.

Και μία κιθάρα να γραντζουνάει ανηλεώς και ακατάπαυστα - ήταν η κιθάρα του Δήμου Ζαμάνου. Δεν πρόκειται να ακούσετε κάποιον στακάτο ρυθμό, ή κάποιο ριφφ ή κάτι που να θυμίζει τον παραδοσιακό τρόπο παιξίματος. Η μοναδικότητα των Εν Πλω άλλωστε δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει και στις κιθαριστικές δομές που σε ταξιδεύουν. Άλλοτε τα - ακατάληπτα εκ πρώτης όψης - κιθαριστικά ντελίρια παραπέμπουν σε Joy Division/Βauhaus - ικές κλίμακες, άλλοτε χαρίζουν απλόχερα τα πιο μελωδικά ερεθίσματα που έχουν ακούσει τα αυτιά σας. Συνδύασαν το ροκ με τις παραδοσιακές ελληνικές φόρμες αλλά και τη ρεμπέτικη μουσική, χωρίς ποτέ να καταλάβουν και οι ίδιοι την απήχηση που τελικά θα είχαν.


Συνολικά δώσανε μόλις δύο συναυλίες. Τη στάση τους αυτή εξήγησε ο Σαδίκης σε μια σπάνια συνέντευξη στο φάνζιν "Χωρίς Κανόνα": "...δεν μας απασχολούσαν οι συναυλίες και πολύ περισσότερο οι συνεντεύξεις και η δημοσιότητα... η μουσική τα λέει όλα". Λίγο αργότερα το συγκρότημα ηχογραφεί πέντε παλιά τραγούδια σε remix με σκοπό την κυκλοφορία ενός δωδεκάιντσου, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ, παρά μόνο δοκιμαστικά, άτιτλο και χωρίς εξώφυλλο σε δέκα αντίτυπα. Η επόμενη δουλειά των "Εν Πλω" ήταν ένα εφτάιντσο που κυκλοφόρησε με το τρίτο τεύχος του fanzine "Στις Σκιές του Β' 23", με τίτλο "Αντιλαλούν οι Φυλακές" και είχε δύο τραγούδια. Μετά από λίγο καιρό το συγκρότημα διαλύεται. Ο Δήμος Ζαμάνος έδωσε τέλος στην ζωή του το 2004.

Φιλ "Scars" Βασκαλής

Lick my scars again...

Πρόκειται για τον τραγουδιστή/κιθαρίστα/ψυχή των Yell-o-Yell. Ήταν συμμαθητής του Μπάμπη Δαλλίδη, και μάλιστα η εταιρία του δεύτερου "Creep Records" λέγεται ότι ιδρύθηκε για να κυκλοφορήσει το πρώτο EP των Yell-O-Yell, το κλασσικό "Shoot The Truth". 'Οπερ και εγένετο, το 1982 το Shoot The Truth ήταν η πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης εταιρίας.

Νομίζω ότι η μουσική των Yell-O-Yell ήταν από τα πιο σκοτεινά και "δύσκολα" δείγματα ροκ ν ρολ που έχουν βγει ποτέ από ελληνικό γκρουπ (και όχι μόνο στον χώρο του darkwave), κάτι που ενισχυεται από την σπαρακτική φωνή του Φιλ. Στην αρχή τους χαρακτηρισαν ως τους έλληνες Birthday Party, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να βρουν τον προσωπικό τους ήχο, κάτι που γίνεται εμφανές με τα άλμπουμς που ακολούθησαν. Συνολικά μας χάρισαν εκτός από το ΕP, ένα μίνι LP το 83 με τίτλο "Funtime", το κλασσικό Hello Hell του 84 και το κύκνειο άσμα τους "XIII-13" του 86 στο οποίο βρίσκεται και η κομματάρα Drifters.

Aξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν ένα από τα συγκροτήματα που έθεσαν τις βάσεις του darkwave / post punk στην Ελλάδα κάτι που έγινε με ταυτόχρονες κυκλοφορίες του εξωτερικού. Ο drummer τους πριν συμμετείχε στους Ex-Humans, ένα από τα πρώτα εγχώρια πανκ γκρουπς. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο ηχολήπτης τους (και όχι μόνον αυτών), Χρήστος Μανωλίτσης στριφογύριζε στο στούντιο με ένα μικρόφωνο την ώρα που οι Yell-O-Yell ηχογραφούσαν, για να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα ζαλάδας στο τελικό άκουσμα. Στο blog Urban Aspirins εχουν χαρακτηρίστει ως εξής:
"Οι Gang of Four συναντούν τους Birthday Party και στην γωνία παραφυλάνε ο Iggy με τον Johnny ...Ένα από τα καλύτερα δείγματα του παίζω rock'n'roll στην Ελλάδα , και γουστάρω...". Ο Φίλωτας "Scars" Βασκαλής πέθανε από υπερβολική δόση στις αρχές των 90'ς.

Σπύρος Χαρίσης

Μπορούσε να πετάξει, προτίμησε να ξεκουραστεί...

Ντράμμερ των Λευκή Συμφωνία, ενός από τα πλέον επιτυχημένα συγκροτήματα στον χώρο του. To group δημιουργήθηκε το 1984 από τους Θοδωρή Δημητρίου φωνή, Σπύρο Χαρίση τύμπανα, Τάκη Μπαρμπαγάλα κιθάρα, μέλος των "Forwand Music Quintet" και "Red mist" και Διογένη Χατζηστεφανίδη μπάσο. Το '86 κυκλοφόρησαν το πρώτο lp τους με τίτλο "Μυστικοί Κήποι" απο την "EMI" και το '88 το "Ηχώ Του Πόθου" πάλι από την "ΕΜΙ". Από αυτό το δίσκο, γύρισαν video clip το κομμάτι "Κοιτάζοντας Πίσω" το οποίο μεταδόθηκε από το MTV. Το γεγονός αυτό άνοιξε τους ορίζοντες του γκρουπ, και έτσι βρέθηκαν το '90 στη Γερμανία, όπου έδωσαν κάποια live σε δίαφορα club με το όνομα "Timedrops". 'Επειτα από έξι μήνες στη Γερμανία άλλαξαν κιθαρίστα, και στη θέση του Μπαρμπαγάλα ήρθε ο Γερμανός George Becker. Το '93 κυκλοφόρησαν ένα maxi single, το "Θα Είμαι Εκεί" από τη "Warner" και ένα lp το "Λευκή Συμφωνία" από τη "WEA". Το κομμάτι "Θα Είμαι Εκεί" γυρίστηκε σε video clip από το Νίκο Νικολαϊδη. Ο Σπύρος Χαρίσης αυτοκτόνησε στις 7 Μαϊου 1993, στα εικοσιεφτά του χρόνια.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο βίντεοκλιπ του "Κοιτάζοντας Πίσω" συμμετέχει στο μπάσσο ο Δημήτριος Παπαθεοφίλου από τα "Αρνάκια" αντί του Διογένη της Λευκής Συμφωνίας (λόγω απουσίας του στην Σουηδία). Αργότερα, και στα δύο αυτά συγκροτήματα θα "φεύγανε" οι ντραμμερ τους.

Γιώργος Αντωνιάδης



O Γιώργος Αντωνιαδής ήταν ο τραγουδιστής του Θεσσαλονικιώτικου garage/alternative συγκροτήματος the Mushrooms. Το καλοκαίρι του 2004, ο Pluto, όπως ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του από υπερβολική δόση. Δεν τον αναζήτησε κανείς, παρά μόνον όταν οι γείτονες ενοχλήθηκαν από την μυρωδιά και κάλεσαν την αστυνομία. Ένα ωραίο άρθρο για τον Pluto έχει γραφτεί εδώ.


Δυστυχώς, ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Αξίζει να αναφέρουμε και πρόσφατες απουσίες όπως αυτή του Νίκου Βοσδογάνη, του πρώτου κιθαρίστα των Γενιά του Χάους όπου μαζι με τον συνονόματο ξάδερφό του και τον Θοδωρη Ηλιακόπουλο εφτιαξαν το συγκροτημα το 1982. Αν και δεν συμμετείχε στην μεταγενέστερη "δυνατή" περίοδο του γκρουπ, καθώς αντικαταστάθηκε πολύ νωρίς από τον Κώστα Χατζόπουλο, μόνο και μόνο που ήταν στους ιδρυτές της πλέον ιστορικής ελληνικής μπάντας, μία θέση εδώ σίγουρα την αξίζει. Ο Νίκος εχασε στις 12 Ιουλίου 2009 τη μαχη με τον καρκίνο. Ηταν μόνο 42 ετών.

Επίσης άλλη μία πρόσφατη απουσία είναι ο Kώστας Χατζής, τραγουδιστής της garage μπάντας Unknown Passage. O δίσκος τους αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα βρώμικου και ψυχεδελικού garage, και μπορείτε να βρείτε μερικές πληροφορίες εδώ.

Τέλος, να αναφέρουμε και τον Δημήτρη Αυλωνίτη, τραγουδιστή του ροκ συγκροτήματος Λευκές Νύχτες. Η μοναδική τους κυκλοφορία είναι το single "Σαν Ηχώ" και έτυχε αρκετά μεγάλης αναγνώρισης από το κοινό, ειδικά το κομμάτι "Θέλω να σε Δω". Ο τραγουδιστης της μπαντας εφυγε απο τη ζωη με μηχανακι στη Συγγρού.

Κάπου εδώ τελειώνει το μικρό αυτό αφιέρωμα σε αγαπημένους καλλιτέχνες που μας συντροφευσαν με την μουσική τους και που δεν είναι πλέον κοντά μας. Τους ευχαριστούμε για όλα όσα μας χάρισαν μέσω αυτών των μικρών ή μεγάλων στιγμών που λυτρωνόμαστε μέσα από την μουσική τους. Φυσικά οποιεσδήποτες υποδείξεις / συμπληρώσεις στην λίστα είναι πάντα ευπρόσδεκτες.

SCORIA - Νέα εκτέλεση κομματιού

Το ιστορικό post punk/new wave γκρουπ μας έκανε μια αναπάντεχη και ευχάριστη έκπληξη. Πρόκειται για μια νέα ηχογράφηση του κομματιού "Μάσκα", το οποίο βρίσκεται στον τελευταίο τους δίσκο "Ζωής Ένεκεν". Μπορείτε να το ακούσετε στην ιστοσελίδα της μπάντας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι έχουμε κάποιου είδους επαναδραστηριοποίση του σχήματος, αλλά όπως και να έχει είναι ευχάριστο να δίνουν σημάδια ζωής τέτοιες αξιόλογες μπάντες.

Για όσους δεν γνωρίζουν, οι SCORIA (ή SKΩRIA αν προτιμάτε) ιδρύθηκαν το 1984 στον Πειραιά, αν και ξεκίνησαν το 1979 σαν "Κάκτος". Ο drummer τους Α. Λεβής υπήρξε μέλος των Παρθενογένεσις, του πρώτου ελληνικού new wave σχήματος. Κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμς από την FM Records το 1985 και 1986 αντίστοιχα και χαρακτηρίστηκαν ως οι Έλληνες Bauhaus. Μετά από μία μακρόχρονη παύση, επιστρέφουν το 1996 με ελληνικό στίχο με το κύκνειο άσμα τους "Ζωής Ένεκεν", το οποίο κυκλοφόρησε από την Wipe Out. Συμμετείχαν επίσης στις συλλογές "Συνταγή Αντί-Θανάτου" και "12 Raw Greek Groups".

Into The Abyss - Martyrium

Oι Ιnto the Abyss ήταν μια Ελληνο-Γερμανική μπάντα όπου έδρασε - κατά βάση - στα 90'ς. Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση (συλλογή Hammer Holocaust) η μουσική τους μπορεί να περιγραφεί ως gothic με αρκετά folk στοιχεία. Μας προσέφεραν τρεις ολοκληρωμένες στουντιακές κυκλοφορίες και ένα live ηχογραφημένο στο AΝ, το οποίο ήταν το πρώτο και τελευταίο live στην Ελλάδα. Κάποιες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.

Η κασσέτα "Martyrium" αποτελεί το επίσημο ντεμπούτο της μπάντας και κυκλοφόρησε το 1993. Gothic προσανατολισμός με αρκετά επικό συναίσθημα σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικότατα κιθαριστικά αρπίσματα (δεν ξέρω αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι - δεν είμαι μουσικός) και την συνοδεία βιολιού δημιουργούν ένα μοναδικό ηχοτοπίο. Στις καλύτερες στιγμές του δίσκου ανήκει και το κομμάτι Banner Of The Fray (μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που παραθέτω), που αργότερα θα συμπεριληφθεί στην συλλογή "Gothic Rock 2" της Jungle Records.

To 1995 το άλμπουμ επανεκδίδεται σε CD από την Spectre Records. Tην ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος τους με τίτλο "Τhe Feathered Snake". Μουσικά εμπλουτίζουν ήχο τους καθώς οι κιθάρες είναι πιο έντονες και το άλμπουμ λίγο πιο heavy από τον προκάτοχό του. Ταυτόχρονα, γίνονται αισθητές και οι πιο ψυχεδελικές τάσεις του γκρουπ, όπως για παράδειγμα στο κομμάτι "Τhe Eternal Heat" όπου μπορεί να διακρίνει κανείς επιρροές από Pink Floyd. Από την άλλη φροντίζουν να μην ξεχνούν τις post punk καταβολές τους, κάτι που επιβεβαιώνει το κομμάτι "La Soeur D'Icare".

Το 1998 κυκλοφορεί το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "Cosmogonia". Αν και τα βασικά συστατικά της μουσικής τους παραμένουν, είναι αισθητή η απομάκρυνση από τον χώρο του gothic, και η στροφή σε πιο ψυχεδελικά - πειραματικά μονοπάτια. Επίσης διακρίνονται και μερικές πιο ανατολίτικες επιρροές.

Παρά το γεγονός ότι η μπάντα έτυχε κάποιας προώθησης από τον τοπικό μουσικό τύπο το 1996, μέσα από την συμμετοχή τους στην συλλογή "Hammer Holocaust", το γκρουπ παρέμεινε σχετικά άγνωστο στην χώρα μας. Παρόλαυτά, οι Into The Abyss καταφέρανε να δημιουργήσουν τον δικό τους - χαρακτηριστικότατο - ήχο και μας προσέφεραν πολύ αξιόλογες μουσικές που έχει ενδιαφέρον να ανακαλυφθούν ακόμα και σήμερα. Για όποιον λοιπόν ενδιαφέρεται, μπορεί να κατεβάσει την κασσέτα-ντεμπούτο "Martyrium" εδώ.

ΥΓ: Μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα όλες τις δουλειές των Into the Abyss από το επίσημο ιστολόγιό τους, εδώ. Ευχαριστώ τον Γιάννη Κ. για την επισήμανσή του.

Time Expires - Ένα μικρό φιλμ

Το παρακάτω φιλμ φτιάχτηκε από τον 22rat, έναν roadie που όλοι μας τον έχουμε πετύχει σε live των Deus Ex Machina κυρίως να βιντεοσκοπεί. Ρίξτε του μια ματιά, είναι άκρως ενδιαφέρον το μύνημά του. Μεταξύ άλλων, συμμετέχουν ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος (Γενιά του Χάους) και ο Σωτήρης Θεοχάρης (Αδιέξοδο, Σπυριδούλα).

Ενάντια - Για μια στιγμή

Έλεγα ότι η προηγούμενη ανάρτηση θα ήταν η τελευταία πριν τις διακοπές, αλλά διαψεύστηκα. Αλλά όταν σκάνε τέτοιοι διαδικτυακοί δυναμίτες, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Στο παρακάτω βίντεο λοιπόν, μπορείτε να πάρετε μία γεύση για το τι μας ετοιμάζουν τα υπόλοιπα 3 από τα 4 μέλη της αυθεντικής σύνθεσης των Αντίδραση.

10 δίσκοι που δεν θα ξεχάσω να πάρω μαζί στις διακοπές

Ο Αύγουστος πλησιάζει και όλο και κάπου θα φύγουμε τρέχοντας οι περισσότεροι. Έτσι λοιπόν, συγκέντρωσα 10 δίσκους από την εγχώρια σκηνή που θα στριμωχτούν μέσα στην βαλίτσα μου. Πρόκειται για μία επιλογή από άλμπουμς που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 4-5 χρόνια και που κατά την γνώμη μου ταιρίαζουν γάντι για την εποχή. Συνήθως παίρνω παραπάνω βέβαια, με αποτέλεσμα τα ρούχα μου να στριχμώνονται ενδιάμεσα σε cd, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.. Για πάμε λοιπόν.

Will O' The Wisp - A gift for your dreams (2007)

Η παρέα του Τ. Μπαρμπαγαλά (ex Λευκή Συμφωνία) το 2007 μεγαλούργησε. Prog/ψυχεδελική διάθεση, μουσική που σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει εκεί που μόνο το Snow Goose των Camel έχει φτάσει. Ό,τι πρέπει.









Magic De Spell - Tέρμα το Διάλειμμα, 1981 - 1997 (2009)

Γιατί ο παλιός είναι αλλιώς. Η συλλογή αυτή κυκλοφόρησε πρόσφατα και όπως μαρτυρεί το όνομά της, καλύπτει τα πρώτα 16 χρόνια ζωής της μπάντας. Και την καλύτερή της δηλαδή. Οκ, μπορεί να λείπoυν κάποια κομμάτια, αλλά μικρό το κακό. Θες new wave? Θα βάλεις τα δύο πρώτα cd όπου εκεί θα βρεις τα καλύτερα τους κομμάτια... (Αnd) The Burned Puppet, Faces, Nightmare, Valse μέχρι και την live εκτελέση του Religion Uber Alles. Καλτ. Θες ελληνόφωνο, θα βάλεις το τρίτο cd... Όλγα, Nιψον Ανομήματα, Ο λύκος της ψυχής μου, Το ζεϊμπέκικο του ροκ, η διασκευή στο Μπαταρία. Mία μικρή ένστανση έχω, καθώς το booklet του cd το βρήκα λίγο φτωχό σε πληροφορίες κλπ.

Αλλά επειδή και ο νέος είναι ωραίος, καλό είναι να υπάρχει στην καβάτζα και το κομμάτι "Κλόουν" από το πρόσφατο τους άλμπουμ "Οκ Πατέρα", μιας και πρόκειται για μια εξαιρετική διασκευή στο (And) the burned puppet.

Last Drive - Heavy Liquid (2009)

E, τα έχουμε ξαναπεί πρόσφατα για αυτό εδώ το θαύμα. Get Off My World!!!!









Χερουβείμ - Κυτταρική Εξίσωση (2005)

Το πρώτο μισό αυτού του δίσκου περιέχει μάλλον τα πιο εθιστικά κομμάτια που βγήκαν από ελλήνοφωνο δίσκο τα τελευταία χρόνια. Το υπόλοιπο μισό είναι για πιο προσωπικά ταξίδια. Ό,τι πρέπει για εκείνο το σύντομο γαμημένο ηλιοβασίλεμα που θα λέγανε και οι ίδιοι.





Τhe Earthbound - Brotherhood of Dog (2004)

Βασικά και καταχείμωνο να είναι, αν βάλεις να παίζει το συγκεκριμένο άλμπουμ, το ξεχνάς αμέσως. Και μεταφέρεσαι νοερά σε κάποια λατινοαμερικάνικη παραλία. Ας πω για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν το συγκρότημα, ότι πρόκειται για την μουσική σύμπραξη του Alex K (Last Drive) με μέλη των Honeydive και Rockin’ Bones. Α! και να τους πω ότι το Enemy Song είναι απλώς το κομμάτι που ψάχνουν να ακούσουν!



Semen Of The Sun - Radio Adult: Slow Songs, Cheese and Wine (2008)

Η περσινή κυκλοφορία της Lab Records που τάραξε για τα καλά τα νερά της εγχώριας σκηνής. Ο δίσκος είναι ήδη κλασσικός. Grunge-ίζον Heavy rock, με πανκ και garage πινελιές. Ό,τι πρέπει για να το ακούτε στο αυτόκινητο ψάχνοντας εκείνη την έρημη παραλία. Ή μπορεί και όχι γιατί μπορεί "η γη να αρχίσει να γυρίζει ανάποδα". Όπως και να χει, μπορεί όλα τα φρούτα να σαπίζουν κάποτε, αλλά τούτο δω φαίνεται πώς όσο πιο πολύ ωριμάζει, τόσο καλύτερο γίνεται.



Released Anger - Faces Of Fate (2008)

Επειδή το καλοκαίρι η ζέστη δημιουργεί εκείνη την αίσθηση δυσφορίας και εξουθένωσης, κάπου πρέπει να βρεις λίγη ενέργεια για να πάρεις τα πάνω σου. Ε αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που λίγο old school και τίμιο thrash metal θα σε ισιώσει. Και μετά θα μπορείς να εξουδετερώνεις μπύρες για όλο το υπόλοιπο βράδυ.




Nightstalker - Just A Burn (2005)

Καλοκαίρι χωρίς λίγο stoner rock δεν νοείται. Και πόσο μάλλον όταν αυτό είναι από τα καλύτερα που μπορείς να ακούσεις. Προσοχή μόνο, γιατί το κάψιμο που επιφέρει η ακρόαση του συγκεκριμένου δίσκου είναι μόνιμο!







Sigmatropic - Dark Outside (2007)

Έχει πλάκα, γιατί όταν πέρυσι είδα τον Άκη Μπογιατζή και την παρέα του να παίζουν live μέσα στο κατακαλόκαιρο, άρχισε να αστράπτει και να βρέχει. Όπως και αυτό το δροσερό συναίσθημα που δημιουργεί η μουσική των Sigmatropic δηλαδή. Οι εξαιρετικά δουλεμένες συνθέσεις, τα αισθαντικά φωνητικά της Άννας, οι ενδιαφέρουσες συμμετοχές από μέλη αρκετά γνωστών ονομάτων (Nick Cave & The Bad Seeds, Walkabouts, Willard Grant Conspiracy και Giant Sand) είναι απλώς πολύ φτωχά λόγια και αδυνατούν να περιγράψουν την ατμόσφαιρα του δίσκου.

Tσοπάνα Rave - III (2004)

Νομίζω ότι είναι το συγκρότημα για όλα τα γούστα. Δηλαδή ακόμα και η παρέα να έχει από ροκάδες μέχρι σκυλάδες και γκοθάδες, δεν υπάρχει κάποιος που να μην ακούσει πχ το Σβούρα και να μην του αρέσει. Ή να μην χαβαλεδιάσει με τους στίχους του Συγγνώμη και του Ωραία Μέρα. Ή να μην θυμηθεί εκείνη την παλιά τραγουδίστρια που πρωτο-ερμήνευσε το Κυπελλάκι του Λάκη. Και στην τελική, το ΙΙΙ έχει και dvd που θες δεν θες, άμα το δεις γίνεσαι μέγα - φαν των Τσοπάνων με την τρελαμάρα που κουβαλάνε.

Γενιά του Χάους live video

Αν και υπάρχουν διάφορα βίντεο στο youtube από την συναυλία της Γενιάς Του Χάους τον Απρίλη του 2009, αυτό εδώ είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ο ήχος και η εικόνα είναι εξαιρετική, ενώ υποθέτω ότι είναι δείγμα από την βιντεoσκόπηση που έκανε η ίδια η μπάντα. Απολαύστε...

Λίγα λόγια για την Heavy - Rock Tapes

Το να κουτουλήσεις κατά λάθος στην πιο ξεχασμένη και σκονισμένη γωνιά του δωματίου σου - αυτή με τις κασσέτες λέω - ξυπνάει πάντα ευχάριστες αναμνήσεις. Αποτέλεσμα αυτού του "κατά λάθος" κουτουλήματος λοιπον είναι να ξεθάψω μερικές συλλογές μιας εταιρίας διανομής κασσετοσυλλογών από την Κάτω Αχαΐα. Το όνομά της ήταν Heavy - Rock Tapes, δραστηριοποιήθηκε στα 90'ς και ήταν από αυτές τις εταιρίες όπου κυκλοφορούσε διάφορων ειδών συλλογές αλλά και demos από εγχώρια συγκροτήματα. Έτσι είπα να γράψω μερικά λόγια για μερικές από αυτές τις συλλογές.

H συλλογή "Greek H.C. PUNK Vol. 2" ήταν μία από τις αγαπημένες μου. Όπως μαρτυρεί ο τίτλος της, είχε να κάνει με εγχώρια πανκ και hardcore γκρουπς και είχε κυκλοφορήσει το 1996. Κάποια από τα ονόματα που συμμετείχαν ήταν οι Διατάραξη (με το αρκετά γνωστό κομμάτι τους "Μπατσαρία"), Πνευματική Διάψευση (ένα γκρουπ που είχε βγάλει ένα ντέμο εκείνο τον καιρό και είχε κάνει κάποια αίσθηση στον χώρο - δυστυχώς δεν προχωρήσαν), οι Βανδαλούπ με το κομμάτι "Μια Φάση", Χαοτική Διάσταση, οι Κερκυραίοι ΑΛΤ ΤC, Χαρντκο(υ)ράδες κλπ.

Την ίδια χρονιά επίσης είχε κυκλοφορήσει η συλλογή "Killer Vol.3". Αν και ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα λάτρης του "αγνού" και "τρου" heavy/power metal, εδώ υπήρχαν κάποια αξιολογα συγκροτήματα. Μερικά ονόματα που συμμετείχαν ήταν οι Κύπριοι Diphtheria, οι Minds Eye, οι Sharpness (αυτούς μάλιστα τους είχα δει και live κάπου στο 94 στο φεστιβαλ Δήμου Υμηττού) και οι πιο γνωστοί Metal Edge.

Το 1995 που κυκλοφόρησε η συλλογή "Thrash Metal" ελάχιστη έως ανύπαρκτη ήταν η προβολή του συγκεκριμένου είδους από τον Μουσικό Τύπο (εγχώριο και μη). Παρ' όλα αυτά η συγκεκριμένη συλλογή δίνει μια καλή εικόνα για τα εγχώρια γενόμενα της εποχής. Ξεχωρίζουν οι συμμετοχές των Cremate (κάτι σαν έλληνες Kreator), οι Σαλονικείς Exhumation (ένα γκρουπ που έγινε αρκετά γνωστό αργότερα, με συνεργασίες με τον Dan Swano κλπ, αν και κινήθηκε σε πιο death μονοπάτια) και οι Λαμιώτες Demise (πατρίδα..). Αφήνω για τέλος τους "καταραμένους" Εpidemic. Αν και το συγκεκριμένο γκρουπ έπαιζε πολύ καλή μουσική (το κομμάτι Forbidden Seeds που υπάρχει εδώ βάζει γυαλιά σε πολλούς "μεγάλους" του είδους, μάλιστα ο Καραδήμας των Nightfall έπαιζε παλιότερα στους Epidemic), οι περισσότεροι θα τους θυμούνται για το κράξιμο που τρώγανε στις αρχές των 90'ς σε γνωστό περιοδικό. Ο λόγος ήταν ότι σε συνεντευξή τους, οι Epidemic είχαν αναφέρει ότι μία συναυλιά τους στο Λονδίνο είχε γίνει sold out, ενώ η αλήθεια ήταν ότι το κοινό ήταν μετρημένο στα δάχτυλα του ενός (άντε δύο το πολύ) χεριού.. Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι μετά από λίγο καιρό έκανε την εμφάνιση ένα γκρουπ - παρωδία με όνομα Epidermic. Μετά από λίγα χρόνια, οι Epidemic αλλάξαν το όνομα σε Descend βγάζοντας έναν αξιόλογο δίσκο (το 1997), αλλά κανένα νέο από κει και μετά.

Αντί - Το γέλιο (rare video)

Καθώς σέρφαρα στο youtube, ανακάλυψα το βίντεο που παραθέτω στην συνέχεια (να είναι καλά ο Λούης...). Πιθανολογώ ότι το συγκεκριμένο υλικό πρώτη φορά βλέπει το φως της "δημοσιότητας". Κατά πάσα πιθανότητα την έκπληξη μας την έκανε ο τραγουδιστής του ιστορικού σχήματος. Επειδή τα πολλά λόγια είναι περιττά σε αυτές τις περιπτώσεις...

The Last Drive - Heavy Liquid (2009) review

Do we part like fallen leaves
Like the dark waves of the sea
Travelling like driftwood through our lives

Glad I'm here with you tonight
With a class of broken dreams
Listening to Marquee Moon all night

Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη εισαγωγή για να παρουσιάσω τα συναισθήματά μου για την νέα πολυαναμενόμενη δουλειά των Last Drive. Αν και τώρα που το σκέφτομαι θα έπρεπε ίσως να παραφράσω τους παραπάνω στίχους του "A Glass of Broken Dreams", βάζοντας στην θέση του κλασσικού άλμπουμ των Television, τον τίτλο της νέας δουλειάς των Last Drive. Πολύ απλά γιατί τον τελευταίο μήνα που έχω το cd στα χέρια μου έχει καταλάβει μόνιμη θέση στο cd player.

Με την πρώτη ακρόαση ξεχωρίζουν αμέσως τρία κομμάτια: A glass of broken dreams, Magdalene και Pantherman. Συγκεκριμένα, το ταξίδι ξεκινά πολύ δυναμικά με το "A glass of broken dreams" με τον συνωμοτικό εισαγωγικό ρυθμό του όπου οι μπασογραμμές καταλαμβάνουν την θέση των χτύπων της καρδιάς του ακροατή. Το σχεδόν stoner ριφφ που ακολουθεί βέβαια θα το ζηλεύανε ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί του είδους. Το ρεφραίν του κομματιού είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό σημείο του κομματιού. Στο ίδιο μοτίβο είναι και το "Magdalene", όπου ανεβάζει τις ταχύτητες. Ο βρώμικος και χύμα ήχος των Last Drive που αγαπήσαμε φτάνει στο ζενίθ του στο κομμάτι "Pantherman".

Αλλοίμονο βέβαια αν τα καλά σταματούσαν εδώ. Η ποικιλομορφία στο ύφος των συνθέσεων είναι ένα από τα συν του δίσκου, κάτι που ξετυλίγεται σταδιακά με τις ακροάσεις. Έτσι λοιπόν το "Headlong To The Edge" είναι εδώ για να μας ταξιδέψει στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του κόσμου. Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και το "Goldfish", ένα από τα ομορφότερα κομμάτια που άκουσα εδώ και πολύ καιρό.

Κάπου στο ενδιάμεσο των δύο παραπάνω ομαδοποιήσεων βρίσκονται τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Μία ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στο ανέμελο "Get Off My World" (ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι, μου θυμίζει κάτι από Violent Femmes, ίσως), αλλά και στο surf-ίζον "Mountains".

O δίσκος βρίσκεται ήδη στα δισκάδικα σε cd μέσω της Happy Crasher, την ανεξάρτητη εταιρεία που έχουν δημιουργήσει οι Last Drive, και το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο. Το εξαιρετικό artwork έχει επιμεληθεί ο Β. Λώλος.

Εν τέλει, το "Heavy Liquid" θα μείνει στην ιστορία όχι μόνο ως η επιστροφή του ίσως πιο σημαντικού αγγλόφωνου συγκροτήματος της χώρας μας, αλλά επειδή ήδη κατέχει την δική του ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες. Θα μείνει στην ιστορία γιατί (όπως είχε δηλώσει και ο Alex Κ πέρυσι) η πραγματική πρόκληση για τα συγκροτήματα που επανασυνδέονται, είναι να μπορέσουν να δώσουν στις καινούργιες τους δουλειές μία αίσθηση συνέχειας με το παρελθόν τους, χωρίς να δίνουν την εντύπωση ότι αντιγράφουν τους εαυτούς τους. Κάτι που το καταφέραν στο ακέραιο.

Η συναυλία της Κατερίνας - Γήπεδο Αρτέμιδος (Α.Ο. ΑΡΤΕΜΙΣ), Σάββατο 20 Ιούνη

Κάτι μου είχε αναφέρει ο Γιώργος τότε στην τελευταία του συναυλία στην Αθήνα, και να τελικά που το οργανώσανε. Είναι αύριο, για αυτό όσοι γουστάρετε να παρευρεθείτε ακυρώστε ό,τι έχετε προγραμματίσει. Είναι και για καλό σκοπό και - εκτός αυτού - η συμμετοχή των συγκροτημάτων είναι εντυπωσιακή, κάτι που καθιστά το συγκεκριμένο event ενδιαφέρον από μόνο του.

Συγκεκριμένα παίζουν 25 γκρουπς:



Sorrowfulangels
Trendy Hooliguns
Νίκος Μίχας
Γυμνά Καλώδια
Εύη Ζευγαρα & September
3 Ευχές
Γιώργος Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι
Φαύλος Κύκλος
Μυστική Συνταγή
Rejected Empathy
The Pub's(& O Μικρός Σπυράκος)
Ιntifada
Σκοτεινοί mc's
Λήτης & Σκιάχτρα
9mm
Γιώργος Βάνας & Βeggars Βlues Diary
Intistructive
Αsso-2
Zarkadhs
Nίκος Vegas & Χωρις Όρια
Βlack List
Στίγμα '90
Baduados
s:tepp
Vertigo Xperiment
Στροφορμη
clairvoyage...

Αντιγράφω και την ανακοίνωση στo site των Mαύρων Κύκλων:

Η Κατερίνα είναι μια κοπελιά 17 μόλις χρονών και πάσχει από κακόηθες αγγειοσάρκωμα. Πρέπει να υποβληθεί επειγόντως σε χειρουργική επέμβαση γι αυτό διοργανώνεται συναυλία με διάφορους καλλιτέχνες στην περιοχή της Αρτέμιδας (Λούτσα) στο γήπεδο Α.Ο.Αρτέμιδας με σκοπό τα έσοδα της εκδήλωσης που θα συγκεντρωθούν να διατεθούν για να πληρωθούν τα έξοδα της επέμβασης και νοσηλείας. Η ημερομηνία έχει οριστεί η 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 ΣΑΒΒΑΤΟ. ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.


Χορηγοί Επικοινωνίας

ATLANTIS FM 105,2

WWW.OMIKRONRADIO.COM

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ"

ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΑ "METROPOLIS"

Grain: demo

Οι Grain είναι μία νεοσύστατη ελληνόφωνη μπάντα από την Αθήνα. Κινούνται στον χώρο του post punk / new wave και θυμίζουν αρκετά τις παλιές καλές ελληνικές μπάντες όπως οι Metro Decay κλπ με μία πιο alternative/grunge 90's προσέγγιση. Σε σημεία ίσως να σας θυμίσουν και τους Διάφανα Κρίνα της εποχής του Λιώνοντας Μόνος. Πρόσφατα, δώσανε μία συναυλία μαζί με τα Μεθυσμένα Ξωτικά. Μόλις ηχογράφησαν το πρώτο dεμο και βρίσκονται στην φάση προετοιμασίας του πρώτου cd τους. Πρόκειται για 4 κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο, με μελαγχολικά φωνητικά, προσεγμένους στίχους και γενικώς το αποτέλεσμα ακούγεται αρκετά δουλεμένο. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι μία από τις πλέον ελπιδοφόρες μπάντες της σκηνής και αξίζει να τους ανακαλύψετε. Το demo είναι διαθέσιμο από το site τους, και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Γενιά του Χάους@Gagarin: Α-live review

O Θεός έχει χιούμορ? Ίσως, αλλά έχουν και οι Γενιά του Χάους και έχουμε και εμείς. Έτσι είπε ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος όταν χαιρέτησε το κατάμεστο Gagarin την Παρασκευή 24 Απριλίου 2009. "Μας λείψατε...μόνο 20 χρόνια!" φώναξε κάποιος... Όπως και να 'χει, σίγουρα το συγκεκριμένο live ήταν κάτι πολύ παραπάνω από τα συνηθίσμενα. Ποιός θα το έλεγε άλλωστε στους πιτσιρικάδες - πίσω στο 1982 - Γενιά του Χάους, ότι το live 20 χρόνια μετά την διάλυσή τους θα γινόταν ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα της χρονιάς και θα ήταν άκρως επιτυχημένο.

Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η Γενιά του Χάους μπορεί να έλειπε από την ενεργό δράση, αλλά πάντα ήταν παρούσα με την μουσική της. Πολλοί οι λόγοι για αυτό: Είτε γιατί οι παλιοί δεν τους ξέχασαν. Είτε γιατί η γενιά των 90'ς τους γνώρισε και τους έκανε μύθο με το tapetrading και λίγο πιο μετά με την επανακυκλοφορία των δύο δίσκων τους σε cd. Είτε γιατί ο σημερινός 16αρης τους άκουσε τυχαία κατεβάζοντας ένα torrent. Eίτε γιατί δεν υπάρχει ελληνικό πανκ γκρουπ που να μην έχει διασκευάσει κάποιο τραγούδι τους. Κάτι που απεδείχθη περίτρανα αυτές τις δύο νύχτες στο Gagarin όπου δεν έπεφτε καρφίτσα.

Κάπως έτσι λοιπόν φτάνει το ημερολόγιο να γράφει 24 Απριλίου 2009. Και μέσα στο Gagarin να υπάρχει ένα αρκετά ετερογενές ακροατήριο, από 15άρηδες μέχρι 45άρηδες, από πάνκηδες και θρασάδες μέχρι και γκοθάδες. Γύρω στις 22:30 χαμηλώνουν τα φώτα και οι Άκης Αμπράζης, Θοδωρής Ηλιακόπουλος και Κώστας Χατζόπουλος ορμάνε επί σκηνής μαζί με τον ντράμμερ Μπάμπη Πετσίνη (Sleepin Pillow). Οι πρώτες νότες του "Εισαγωγή στο Ρέκβιεμ" υπερκαλύπτονται από τα ρυθμικά παλαμάκια του κοινού μέχρι να αρπάξει το μικρόφωνο ο Θοδωρής και να τραγουδήσει τους στίχους: "το άγριο ζώο με τα χιλιάδες κεφάλια, κραυγάζει - βρυχάται μέσα στην αρένα..."

"Τελικά υπάρχουν" είπανε κάποιοι! Σειρά είχε το "Αργά το Βράδυ" όπου την αρχική συγκίνηση του ακροατηρίου διαδέχθηκε ασταμάτητος χορός και mosh. Από εκεί και πέρα η σειρά των τραγουδιών χάθηκε μέσα στο μυαλό του γράφοντα.
Οι εναλλαγές των κομματιών ακροβατούσαν μεταξύ των πιο ρυθμικών από την μία και των πιο μελωδικών από την άλλη. Κάτι που λειτούργησε μια χαρά. Η ουσία είναι ότι κάθε στίχος μίλαγε τόσο δυνατά μέσα στο κοινό όσο σφιγμένες ήταν οι γροθιές μας κάθε φορά που σηκωνόταν ψηλά σε κάθε τετράστιχο. Το σετλιστ ήταν χορταστικότατο, μιας και την 1 ώρα 45 λεπτά που διήρκεσε η συναυλία ακουστηκαν ολόκληρα τα δύο άλμπουμ, καθώς και τα "Απόγνωση", "Έντιμος Πολίτης", "Ισόβια Μόνοι" και "Μπασταρδοκρατία" από τα "early days". Επίσης ακούσαμε και δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια: "Τα λόγια" το οποίο ήταν το τελευταίο κομμάτι που έγραψε η Γενιά, αλλά δεν προλαβε να συμπεριληφθεί στο Ρέκβιεμ. Το δεύτερο ακυκλοφορήτο κομμάτι ήταν ο "Κήπος", το οποίο είχε γραφτεί το 1997 σε μία προσπάθεια επανσύνδεσης της μπάντας. Βέβαια αν ακούγαμε και το "Εμείς Απόψε" δεν θα μας χάλαγε καθόλου!

Να σημειώσω ότι το "Στίγμα" και "Προκατακλυσμιαίες εικόνες" τα χαρήκαμε σε νέες εκτελέσεις. Συγκεκριμένα, η νέα σχεδόν shoegaze έκδοση του "Στίγμα" είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, πειραματική και ταξιδιάρικη αν και στο live θα έπρεπε να ήταν λίγο πιο μπροστά η φωνή του Κώστα και πιο πίσω τα δεύτερα φωνητικά του Θοδωρή ο οποίος τον υπερκάλυπτε. Έχω την εντύπωση ότι η πλειοψηφία του κοινού ίσως να μην αντιλήφθηκε σωστά την συγκεκριμένη εκτέλεση εξαιτίας αυτού. Όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "Προκατακλυσμιαίες εικόνες" ήμουν σε θέση αυτοάμυνας για τον πανικό που αναμέναμε να ακολουθήσει, αλλά όλοι μείναμε έκπληκτοι με τό σχεδόν ραπ κουπλέ του κομματιού! Αρκετά ρυθμικό και διαφορετικό, το ρεφραίν όμως ήταν ίδιο με την αυθεντική εκτέλεση. Τελικά με κέρδισε και αυτό, κάτι που κατάλαβα την δεύτερη μέρα της συναυλίας όπου παραδόθηκα στον χοροπηδηχτό ρυθμό του!

Σε κομμάτια όπως τα "Παράσημα του Παραδείσου", "Μαύρο, το Χρώμα της Στέρησης", "Ηλίθια Αθώοι", "Καμμία Ελπίδα", "Χορός Της Σιωπής", "Κοινωνικά Υποπροϊόντα" το κοινό τραγούδαγε τόσο δυνατά όπου κάλυπτε τα πάντα. Ο χαμός που έγινε δε, όταν κατά το encore (την Παρασκευή κυρίως), ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "Μπασταρδοκρατία" από το μπάσο του Άκη απλώς δεν περιγράφεται. Για τέλος μας αφήσαν το "Για Τώρα και για Πάντα", όπου ειδικά στο τελευταίο χειροκρότημα την δεύτερη μέρα ήταν αρκετά φορτισμένη συγκινησιακά η ατμόσφαιρα. Συγκριτικά βέβαια, το κοινό ήταν πολύ πιο εκδηλωτικό και παθιασμένο την Παρασκευή, κάτι που ήταν και αναμενόμενο εδώ που τα λέμε, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που παρεβρέθησαν και τις δύο μέρες.


Η φωνή του Θοδωρή ήταν λίγο πιο "βραχνή" (αυτό ισχύει για το Σάββατο κυρίως) σε σχέση με 20 χρόνια πριν (φυσιολογικότατο), κάτι που είχαμε αντιληφθεί βέβαια και στις πρόβες που είχανε ανεβάσει στο myspace οι ΓΤΧ πριν το live. Ο τρόπος που τοποθετούσε την φωνή του σε κάθε στίχο έδενε απόλυτα με τα μυνήματα αυτών. Ακόμα θυμάμαι το πάθος και την εκφραστικότητά του τραγουδώντας "στα ψυχιατρεία ισώς είναι τρελοί...". Ο Άκης έχτιζε με μαεστρία το ρυθμικό μέρος των κομματιών με τον χαρακτηριστικότατο τρόπο παιξίματος. Σε όλη την διαρκεια του live ήταν ο πιο εκφραστικός από την μπάντα ίσως, καθώς χαμογελούσε, αστειευόταν ("Μπασταρδοκρατία? Πώς? disco-funk?") και γενικά είχε αρκετή ενέργεια. Από την άλλη ο Κώστας Χατζόπουλος ήταν αφοσιωμένος στον ρόλο του, ο οποίος βέβαια μάθαμε ότι είχε και κάποιο πρόβλημα με την μέση του. Για αυτό και η καρέκλα την δεύτερη μέρα εξάλλου. Τέλος, ο ντράμμερ των Sleepin Pillow απεδείχθη εξαιρετική επιλογή, κάτι που φάνηκε ειδικά σε κομμάτια όπως το Ρεκβιεμ, Στίγμα κλπ. Γενικά, η μπάντα ήταν μακριά από κάθε είδους στημένη συμπεριφορά, κανένας δεν θα περίμενε ούτως ή άλλως να βγουν οι Γενιά και να το παίζουν οργισμένοι πάνκηδες. Αντίθετα, τα μυνήματα του Θοδωρή Ηλιακόπουλου κατά τον προλογισμό πολλών κομματιών (αλλά και στο τέλος του Μπασταρδοκρατία) ήταν αρκετά βαθιά σε βαθμό που ίσως να ξένισαν κάποιους.

Πολλά ειπώθηκαν πριν την συναυλία από την στιγμή που ανακοινώθηκε ο χώρος διεξαγωγής της. Δεν αξίζει όμως να ασχολούμαστε με ανθρώπους που "ό,τι δεν καταλαβαίνουν αλύπητα χτυπούν". Τελικά, το μόνο που μπορώ να πω για αυτό το live, είναι απλώς ένα μεγαλό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους Γενιά του Χάους που μας χαρίσανε αυτές τις στιγμές.

D-Volume - Fade In (2007)

Oι D-Volume δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2007. Πρόκειται για την συνέχεια του ελληνόφωνου ροκ συγκροτήματος Love In Sadness που έδρασε στα 90'ς. To 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των D-Volume από την Store Music. Εγώ συγκεκριμένα μόλις πριν λίγους μήνες άκουσα το cd τους και ομολογουμένως έχει καταλάβει μόνιμα την θέση στο cd player τον τελευταίο καιρό. Να συμπληρώσω επίσης ότι πρόσφατα συμμετείχαν στην συλλογή "Underground Όνειρα" του site www.rockap.gr.

Μουσικά, το Fade In κινείται κάπου μεταξύ του progressive rock / metal με έντονα τα στοιχεία του 90's alternative rock (κάτι που ήταν εμφανές και στους Love In Sadness άλλωστε). Μου θύμισαν μία μείξη των Soundgarden με Tool και Porcupine Tree των τελευταίων άλμπουμς. Σε πολλές στιγμές τα κομμάτια τους βγάζουν έναν "τσαμπουκαλεμένο" χαρακτήρα και άλλοτε είναι πιο μελαγχολικά, ενώ εμπλουτίζονται από την (διακριτική) χρήση μερικών ηλεκτρονικών samples και πλήκτρων. Σημασία έχει πως όλες αυτές οι εναλλαγές στο ύφος δένουν πολύ καλά μεταξύ τους και σε καμμία περίπτωση δεν ακούγονται επιτηδευμένες.

Αν λοιπόν δεν έχετε ανακαλύψει αυτό το διαμαντάκι και ενδιαφέρεστε να ακούσετε μία πραγματικά αξιόλογη μπάντα, αφιερώστε λίγο χρόνο στους D-Volume.

Download

Γ. Τσίγκος & οι Μαύροι Κύκλοι, live 13+14/3/2009 @ On stage

Μετά από 4 χρόνια συναυλιακής απουσίας ο Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι επιστρέφουν, έχοντας στα χέρια τους την "Βόμβα". Θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε ζωντανά λοιπόν την Παρασκευή 13 και Σάββατο 14 Μαρτίου 2009, στο club "On Stage". Παραθέτω την αφίσα της συναυλίας και το Δελτίο Τύπου.




Καλοί μας φίλοι,

Η μεγάλη ανταπόκριση, η αγάπη σας για το νέο μας δίσκο "ΒΟΜΒΑ" αλλά και τα μηνύματα σας που μας στέλνετε για το live της παρασκευής στην ΑΘήνα μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε πιο δυνατά πραγματοποιώντας την επιθυμία σας (αλήθεια είναι μετά και την παράκληση πολλών φίλων μας) για να γίνει ακόμα μια παράσταση-συναυλία.

Έτσι θα παίξουμε 13 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και 14 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ .

Τέσσερα (4) χρόνια μετά την τελευταία μας συναυλία θα συναντηθούμε και πάλι για να τραγουδήσουμε τραγούδια μέσα από τους έξι (6) δίσκους μας κάνοντας ένα ακόμα ταξίδι αναδρομής στην ιστορία του συγκροτήματος που κλείνει φέτος είκοσι (20) χρόνια από τη γένεση του.

Σας προσκαλούμε λοιπόν στις συναυλίες που διοργανώνουμε στις

13 & 14 ΜΑΡΤΗ

στο club ON STAGE -

Koδριγκτώνος 54 - 56, ΑΘΗΝΑ

στις 9 η ώρα, με είσοδο 10 ευρώ με ποτό.

Ευχαριστούμε πολύ για την πολύτιμη και ανεκτίμητη φιλία σας όλα αυτά τα χρόνια που μας κράτησε ζωντανούς μέσα στο όνειρο!

Καλή αντάμωση...

Γ.Τ.

Aκροβάτες στο Κενό - Αno Kato Records

Πρόκειται για άλλη μία συλλογή του περιοδικού Ποπ και Ροκ η οποία κυκλοφόρησε τέλη των 90'ς αν θυμάμαι καλά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με συγκροτήματα της εταιρίας Ano Kato Records, η οποία φιλοξένησε αρκετές μπάντες, μεταξύ των οποίων μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα του χώρου.

Πέραν αυτών όμως υπάρχουν και μερικά κρυμμένα διαμαντάκια όπως το εκπληκτικό κομμάτι των "Συμμορία", συγκρότημα με αρκετά δυναμικό line up, όπως ο Δημητράκας (Panx Romana, ΤVC κλπ) στα τύμπανα, η Χρύσα Πανταζή των Yeah στα φωνητικά και οι αδερφοί Σπυρόπουλοι (Σπυριδούλα) στις κιθάρες. Στο συγκεκριμένο κομμάτι πάντως τραγουδάει η Εύη Χασαπίδου Watson των Echo Tatoo. Δυστυχώς, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Δημητράκας, η πορεία του συγκροτήματος δεν ήταν η αναμενόμενη και μετά από ένα άλμπουμ διέλυσε.

Οι Yeah που ήδη αναφέρθηκαν συμμετέχουν με το Horseface από το ντεμπούτο τους, ένα αρκετά δυναμικό κομμάτι. Οι Noise Promotion Company επίσης δίνουν το παρόν με το εξαιρετικό "Friends" από τον δεύτερο δίσκο τους. Mία ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στα "αδερφά" συγκροτήματα Blues Gang και στην μετεξέλιξή τους Blues Wire, οι πρώτοι μάλιστα ήταν το όνομα που έκανε ποδαρικό στην εταιρία. Τέλος οι Μorel ήταν ένα από τα πλέον ξεχωριστά ονόματα της post/new wave σκηνής στην χώρα μας και το κομμάτι Τσέρνομπιλ υπάρχει στον δεύτερο δίσκο τους "Βουβά Τοπία".

1. Tρύπες - Ακροβάτης
2. Ξύλινα Σπαθιά - Λόλα
3. Μωρά Στη Φωτιά - Το Παιχνίδι
4. Μάσκες - Φώτα
5. Ερασιτέχνες Εραστές - Σαν Ήλιος
6. Μorel - Tσέρνομπιλ
7. Συμμορία - Στιλπνή Είναι Η Νύχτα
8. Blues Gang - Just Call Me Easy
9. Blues Wire - Fat Meets Bone
10. Noise Promotion Company
11. Yeah - Horseface

Kαλή ακρόαση!

Γενιά του Χάους Α-live: 24+25/04/2009!

Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, το live των Γενιά του Χάους είναι γεγονός. Οι ημερομηνίες είναι 24 και 25 Απριλίου 2009 στο Gagarin live space. Να είμαστε όλοι εκεί για να τιμήσουμε αυτή την μπάντα όπως της αξίζει, 20 χρόνια μετά την διάλυσή της.




Συγκεκριμένα, ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος (τραγουδιστής και στιχουργός των ΓΤΧ), αναφέρει στην σελίδα του προσωπικού του project Anoptron τα ακόλουθα:

Στις 24+25 Απριλίου 2009, στο Gagarin, η "Γενιά του Χάους" θα ανεβεί για ακόμη μιά φορά στη σκηνή. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 15 euro, η προπώληση θα ξεκινήσει μέσα στον Φεβρουάριο κατόπιν ενημέρωσης. Για όσους δεν μπορέσουν να έρθουν, ετοιμάζουμε live broadcast μέσω διαδικτύου, σχετικές λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν λίγο πριν τις ημερομηνίες...

Όποιος ενδιαφέρεται να πάρει μια γεύση από τις πρόβες, στην ιστοσελίδα των Γενιά του Χάους μπορεί να ακούσει τα κομμάτια "Αργά το Βράδυ" και "Έντιμος Πολίτης"!

Απόψε θα 'μαστε και πάλι μαζί
Το παρελθόν μας θα ξεχάσουμε
Απόψε θα ξεχαστούμε και μείς
Τα τραυματά μας θα επουλώσουμε
Για να διαβάσουμε αφηρημένα μυνήματα
των σκουριασμένων καιρών
της λαγνείας της επανάστασης....

...Απόψε και για μια φορά ακόμη, η καρδιά μας
πάνω στου ονείρου τα αγκάθια θα αφεθεί
και του βλέμματός της το φεγγάρι θα ματώσει...

V.A. - In Dog We Trust

Εν αναμονή ευχάριστων νέων, ας βάλουμε λίγο μουσική να παίζει. Πρόκειται για την συλλογή "In Dog We Trust", η οποία κυκλοφόρησε από την εταιρία Lazy Dog Records μέσω του περιοδικού Ποπ και Ροκ το 1999. 18 κομμάτια συνολικά, 14 από ελληνικά συγκροτήματα και τα υπόλοιπα από ξένα. Η συλλογή μπορεί να χαρακτηριστεί ως η επέλαση των Θεσσαλονικιών, καθώς η πλειοψηφία των ελληνικών μπαντών που συμμετέχουν ιδρύθηκαν στην συμπρωτεύουσα. Ρίχνοντας μια ματιά στο tracklist, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η συλλογή καλύπτει ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής ροκ σκηνής τόσο με γνωστά ονόματα αλλά και κάποια λιγότερο δημοφιλή. Από το ελληνόφωνο ροκ των "Καπνός" και "Ροδάμα", στους ονειρικούς "Raining Pleasure" της πρώιμης φάσης τους, και από κει στους Bokomolech με ένα από τα πιο κλασσικά τους κομμάτια, ως τις άγριες διαθέσεις των "Γκούλαγκ" και τους απολαυστικούς "Εκτός Ελέγχου" και "Lost Bodies".

Τα ξένα γκρουπς που συμμετέχουν αποτελούν αρκετά γνωστά ονόματα της πανκ / ποστ πανκ σκηνής που σε κάποια στιγμή της καρριέρας τους φιλοξενήθηκαν από την Lazy Dog Records είτε για επανακυκλοφορίες είτε για κυκλοφορίες δίσκων τους. Συγκεκριμένα, η τριάδα Zounds, Mob και Astronauts (οι οποίοι μας είχαν επισκεφθεί το 2007) είναι μπάντες που δημιουργήθηκαν μετά το ξέσπασμα του πανκ στην Αγγλία. Γενικώς έχουν αρκετά στοιχεία στην μουσική τους που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα του είδους και αξίζει να τους γνωρίσετε. Τέλος, οι Mecano είναι μια πολύ καλή new wave / ποστ πανκ μπάντα από την Ολλανδία που δημιουργήθηκε στις αρχές των 80'ς.

1. Καπνός - Ντοκιμαντέρ στον Άδη
2. Ροδάμα - Αν είχα φτερά
3. Στρογγυλό Κίτρινο - Το βαλς της νύχτας
4. Raining Pleasure - Julie's birthday
5. Δημήτρης Λαδάς - Θα περιμένω
6. Lost Bodies - Σωλήνες
7. Τα Ρόδα της Ερήμου - Πόλη των σκιών
8. Γκρόβερ - Κενό
9. Εκτός Ελέγχου - Είδα στα μάτια σου
10. Γκούλαγκ - Πάτα γερά
11. Βokomolech - Sin River
12. Ziggy Was - Who turns to one
13. Mecano - Escape the human myth
14. Mob - Cry of the morning
15. Zounds - Demystification
16. Astronauts - New Dixieland blues
17. Closer - Storm
18. Oνειροπαγίδα - Κάθε πρωί

Πληροφορίες για τους δίσκους όπου υπάρχουν τα κομμάτια μπορείτε να βρείτε στο οπισθόφυλλο της συλλογής. Καλή ακρόαση!

Γενιά του Χάους Α-live! (to be announced)

Ήταν κοινό μυστικό τον προηγούμενο χρόνο ότι το σημαντικότερο γκρουπ που πέρασε από την χώρα μας, επιθυμούσε να κάνει ένα αποχαιρετίστηριο live. Τόσο η εμφάνιση της ΓΤΧ στο myspace όσο και στο youtube όπου είχαν ανεβάσει τα βιντεάκια από την συναυλία του Λυκαβηττού, υπεδείκνυαν μια κινητοποίηση στην μπάντα.
Η επίσημη απάντηση τελικά ήρθε από τον Θοδωρή Ηλιακόπουλο στην συνέντευξη που έδωσε στο blog hidden-diaries, όπου φανέρωσε τις προθέσεις του γκρουπ. Όπως είχε πει τότε λοιπόν, στόχος της Γενιάς είναι να γίνει ένα αποχαιρετιστήριο live, αλλά προς το παρόν τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, παρά μόνον η επιθυμία της μπάντας. Σήμερα, ο ίδιος ανακοίνωσε στο myspace του προσωπικού του project Anoptron, ότι:

Μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση που θα αφορά στο live της "Γενιάς του Χάους" την Άνοιξη, σχετικά με τις ημερομηνίες και τον χώρο. Spread the Word, Stay Tuned Brothers & Sisters...!!!

αυτό δηλαδή που όλοι περιμέναμε τόσα χρόνια! Μην με διαβάζετε "ήρεμο και χαλαρό", έπρεπε να βλέπατε την αντίδραση μου όταν το έμαθα..

20 χρόνια μετά την διάλυση της, η ΓΤΧ επιστρέφει για ενα αποχαρετιστήριο live, όπου κατά πάσα πιθανότητα θα είναι τουλάχιστον διήμερο. Μπορεί να έχουν περάσει 20 χρόνια, αλλά οι οπαδοί του ευρύτερου ελληνόφωνου ροκ χώρου ποτέ δεν τους ξέχασαν. Αντίθετα, η φήμη της μπάντας απέκτησε την πιο καλτ υπόσταση στο underground όλα αυτά τα χρόνια. Και ένα τελευταίο live για να ενωθούν αυτές οι δυο συνιστώσες: μπάντα και κοινό, αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη της δύναμης που έχει η ανιδιοτελής και ειλικρινής σχέση μεταξύ της Γενιάς και του κοινού της. Μία σχέση που ξεφεύγει από τα οποιαδήποτε στεγανά, είτε αυτά λέγονται πανκ, είτε darkwave / ποστ πανκ, είτε metal / hadcore.

Ti άλλον να πώ? Απλώς ότι πρόκειται για ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Τοσο ενθουσιαμένος δεν ένιωθα ούτε όταν πρωτοπήγα σε συναυλία στην ηλικία των 15. Συναισθηματικά τουλάχιστον είμαι σίγουρος πως ό,τι και να δω μετά θα είναι πολύ φτωχό. Είναι το σημαντικότερο reunion ελληνικης μπάντας (έστω για ένα τελευταίο αντίο στους οπαδούς τους)... Είναι το live της μπάντας - μύθος της εγχώριας σκηνής, που έμαθα τότε στις αρχες των 90'ς και με σημάδεψε για πάντα.

Το μύνημα των Γενιά του Χαους είναι διαχρονικό και ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ... και μένει σε εμάς να το κρατήσουμε ζωντανο.

Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρος,
ίσως οχι η εξουσία, ίσως όχι τα σχολεία, ίσως όχι ο στρατός.
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είναι η φριχτή ασημαντότητα που χαρακώνει την ψύχη σου...

Αν και πιστεύω ότι η προσέλευση του κόσμου θα είναι ικανοποιητική, αν δεν στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή θα είμαστε για κλάματα σαν κοινό. Διαδώστέ το όπου μπορείτε!

ΥΓ: κάποιος έγραψε κάπου

Παντως μονο και στην ιδεα, πολλα σημερινα επαναστατημενα αγορακια με την γυαλιστερη κιθαρα τους και τον ασημαντο ψευτοτσαμπουκα τους κινδυνευουν να εξαυλωθούν μεσα στα πρωτα λεπτα του Ρεκβιεμ...

και τα είπε όλα.

Συνέχεια: Κλασσικές ελληνόφωνες ανεξάρτητες μπάντες

Παραθέτω τα επόμενα 2 βιντεάκια που έφτιαξα. Πρόκειται για το 3ο και 4ο μέρος του "some classic greek independent bands" που έχω ανεβάσει στο youtube. Το 3ο μέρος ασχολείται με αγγλόφωνες μπάντες, ενώ το 4ο (το οποίο σπαρταράει) συνεχίζει στον γνώριμο ελληνόφωνο χώρο.

3o μέρος



1. Anti Troppau Council - Insanity
2. Closer - Wine
3. Deus Ex Machina - Execute
4. Ding An Sich - A Hollow Image Of A Fulfilled Desire
5. Film Noir - Excuse
6. The Last Drive - Baby It's Real
7. Flowers Of Romance - There Is Nothing We Can't Solve Together
8. Forward Music Quintet - Waiting
9. Magic De Spell - Nightmare
10. The Reporters - Shades
11. Villa 21 - Annie's Animal

4o μέρος



1. Γκρόβερ - Λόγια που δεν λέγονται
2. Άνευ - Δεν φτάνει μια ζωή
3. Χερουβείμ - Πίσω απ' το τζάμι
4. Αγάπη Πιο Κρύα Από Το Θάνατο - Σ' αυτά τα κύτταρα
5. Tabula Rasa - Χριστίνα
6. Ρήγμα - Ο Μανιακός
7. Ήταν Είναι Και Θα Είναι - S/T
8. Άλλοθι - Χρόνια πολλά
9. Σάρκα - Ηχητική Νεότητα
10. SΚΩRIA - Του φονιά του χάδι

Το 4ο μέρος είναι αρκετά πιο "90'ς" από τα προηγούμενα. Ευχαριστώ τον Ευάγγελο Βαγενά από τους Χερουβείμ που μου πρότεινε στο "Playhouse Gotique" τον δίσκο των "Ήταν Είναι και Θα Είναι", μία πολύ καλή μπάντα που ομολογουμένως την αγνοούσα!

ΥΓ: Καλή χρονιά σε όλους!